و حسن در تفسير خود نقل كرده كه: مردى از اصحاب رسول خدا از خانه خود بيرون رفت و بكنيزكى برخورد كه جامه و سر و وضع زيبايى داشت، آن مرد در كنار او نشست، كنيزك برخاست، مرد دست خود را دراز كرده بصورت آن كنيزك گذارد و بدنبال او برخاسته بتعقيب او براه افتاد، مقدارى كه رفت صورتش بديوارى خورد و مجروح گرديد، پس از اين جريان دانست كه اين زخم بخاطر گناهى بود كه از وى سرزد، از آنجا بنزد رسول خدا- 6- آمد و جريان را عرض كرد، حضرت فرمود: تو مردى بودى كه خدا كيفر اين گناهت را در دنيا بتو داد، و خداى تعالى هر گاه نسبت به بنده‌اى نظر خيرى نداشته باشد كيفر گناهش را نگاه دارد تا در آخرت بدو بدهد، و هر گاه نسبت به بنده‌اى نظر خير داشته باشد كيفر گناهش را در دنيا بدهد.

ارتباط اين دو آيه با آيه‌هاى قبل:

وجه ارتباط اين دو آيه با آيه پيشين آن است كه در آيه قبل خداى سبحان فرمود:(فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ) آيا شما ايمان آورده و مسلمان ميشويد؟ در اينجا شايد گوينده‌اى ميگفت: اگر ما بخاطر سلامت مال و جان خود تظاهر به اسلام كنيم و بظاهر مسلمان شويم چگونه است؟

خداى سبحان در پاسخ اين سؤال فرمود: كسى كه منظورش تحصيل دنيا باشد خواه بوسيله تظاهر به اسلام و خواه بساير وسائل راهش اين است ...