(لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقاً مِنَ اللَّهِ) او را با شما نمى‌فرستم تا وثيقه‌اى از طرف خدا مثل قسم و عهد براى من بياوريد و تعهدى بمن بدهيد.

(لَتَأْتُنَّنِي بِهِ) كه او را بنزد من بازگردانيد. ابن عباس گفته: يعنى بحق محمد خاتم پيمبران و سيد رسولان- 6- سوگند ياد كنيد كه نسبت ببرادرتان نيرنگى نزنيد و او را بازگردانيد.

(إِلَّا أَنْ يُحاطَ بِكُمْ) مجاهد گفته: يعنى مگر آنكه شما همگى هلاك شويد، و قتاده گفته: مگر آنكه نتوانيد. يعنى مگر آنكه پيش آمدى بكند كه ديگر نتوانيد او را بياوريد.

(فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ) بگفته ابن عباس: چون تعهد خود را سپردند و بحق محمد- 6- و مقام و منزلت او در پيشگاه پروردگار متعال سوگند ياد كردند.

(قالَ اللَّهُ عَلى‌ ما نَقُولُ وَكِيلٌ) يعقوب گفت: خدا بر آنچه مى‌گوييم وكيل است، يعنى شاهد و نگهبان است كه اگر بر خلاف تعهد خود عمل كرديد داد مرا از شما مى‌ستاند. و اين آيه دليل است بر اينكه توكل بر خدا در همه مهمات واجب است، و بايد كارها را بخدا واگذارد، و ديگر آنكه از اين آيه استفاده ميشود علت اينكه يعقوب ابن يامين را همراه آنها فرستاد آن بود كه ميدانست پسران وى پس از پيرى از رفتارى كه نسبت بيوسف كرده بودند پشيمان و نادم هستند و ديگر چنين كارى نخواهند كرد، از اينرو برايشان اعتماد كرد، و اينكه داستان يوسف را به رخ آنها كشيد و ملامتشان كرد براى آن بود كه كوشش بيشترى در محافظت از ابن يامين بخرج دهند.