[سوره يوسف (12): آيه 23]

(وَ راوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِها عَنْ نَفْسِهِ وَ غَلَّقَتِ الْأَبْوابَ وَ قالَتْ هَيْتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوايَ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (23))

ترجمه:

و آن زن كه يوسف در خانه‌اش بود از يوسف كام خواست و درها را (بهمين منظور) بست و گفت: پيش بيا! يوسف گفت: معاذ اللَّه (پناه ميبرم بخدا كه دست به چنين كارى بزنم) كه او مربى من است و منزلت مرا نيكو كرده و براستى كه ستمكاران رستگار نمى‌شوند (23).

قرائت:

درباره «هيت» چند جور قرائت شده. اهل مدينه و شام «هيت» بكسر هاء و فتح تاء خوانده‌اند، و ابن كثير «هيت» بفتح هاء و ضم تاء خوانده، و بقيه «هيت» بفتح هاء و تاء قرائت كرده‌اند و از على 7 و ابى رجاء و ابى وائل و يحيى بن وهاب نقل شده كه «هئت» بهمزه و ضمن تاء خوانده‌اند و همين قرائت با اختلافى از ابن عباس و عكرمه و مجاهد و قتاده نقل شده و در قرائت ديگرى كه از ابن عباس نقل شده «هيت» بفتح هاء و كسر تاء است، و همين قرائت از أبى الاسود و ابن أبى اسحاق و ابن محيصن و عيسى ثقفى نقل شده، و قرائت سومى كه از ابن عباس نقل شده «هيئت لك» بصورت فعل ماضى است.

و در مورد صحت و درستى اين قراءتها زجاج گفته در «هيت لك» چند لغت است كه‌