بيان آيه 32- 33

شرح لغات:

اطفاء: بمعناى خاموش كردن نور آتش است ولى در خاموش كردن هر روشنايى و نورى استعمال گردد.

افواه: جمع فم بمعناى دهان است، و اصل «فم» فوه بوده كه چون هاء حذف شد بجاى «واو» ميم آمده چون ميم حرف صحيح و هم شكل واو بود.

اباء: بمعناى امتناع و خوددارى است، شاعر گفته:

يعنى اگر بخواهند بما ستم كنند ما از آن جلوگيرى ميكنيم.

تفسير:

خداى سبحان در اين آيات بيان فرمايد كه اين كافران- يهود و نصارى- ميخواهند نور خدا خاموش كنند.

(يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ) بيشتر مفسران گفته‌اند منظور از نور خدا قرآن و اسلام است، و از جبائى نقل شده كه نور خدا دلالت و برهان است. زيرا آن دو همانند نور وسيله راهنمايى هستند.

(بِأَفْواهِهِمْ) بدهنهاشان، و اينكه فرمود: بدهنهاشان بجهت آنكه خاموش كردن معمولا بوسيله فوت دهان انجام شود، و اين تعبير براى بيان ناتوانى قدرت و شكستن شخصيت آنان تعبيرى شگفت آور است زيرا معمولا نورهاى ضعيف را با دهان خاموش كنند، و فوت دهان در خاموش ساختن نورهاى قوى هيچگونه مؤثر نيست‌[1](وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ) يعنى خدا مانع است جز آنكه امر قرآن و اسلام را

[1]- غرض اين است كه اين بيچارگان ميخواهند نور خدا را با فوت دهان خاموش كنند، مانند كسى كه بخواهد خورشيد را با فوت كردن دهان خاموش سازد.