[سوره التوبة (9): آيات 30 تا 31]

(وَ قالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَ قالَتِ النَّصارى‌ الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْواهِهِمْ يُضاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ (30) اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (31))

ترجمه:

يهود گفتند: عزيز پسر خدا است، و نصارى گفتند: مسيح پسر خدا است، اين گفتارى است كه اينها بدهنهاى خود گويند، و (در اين گفتار) شباهت دارند بگفتار كسانى كه پيش از آن كافر بوده‌اند، خدايشان بكشد كه چگونه (بخدا) بهتان ميزنند (30) اينان غير خدا علماء و راهبان خود و مسيح پسر مريم را خدايان خود گرفتند، با اينكه مأمور نبودند جز آنكه خداى يكتايى را كه معبودى جز او نيست پرستش كنند، منزه است خدا از آنكه شريك او پندارند. (31)