در مدينه مسلمان شدند.

و زهرى گفته است: اين آيه در آسمان- در شب معراج- نازل شد (و رسول خدا مأمور شد تا از پيغمبران پيش از خود كه در آسمان بودند سؤال كند) و اگر اين قول درست باشد اين اشكال مرتفع ميگردد، و اتفاقاً همين قول (زهرى) را اصحاب ما از امام صادق 7 نيز روايت كرده‌اند.

و برخى گفته‌اند: مراد از «شك» در اين آيه سختى و فشارى است كه از طرف مردم بدانحضرت ميرسيد و آزارهايى كه بدو ميرساندند، يعنى اى محمد اگر حوصله‌ات از اذيت و آزار مردم تنگ شده، از اهل كتاب پيش از خود بپرس كه پيغمبران قبل از تو چگونه در برابر آزار و اذيت مردم صبر ميكردند، تو هم اينگونه صبر كن.

(لَقَدْ جاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ) حق يعنى قرآن و اسلام از جانب پروردگار براى تو آمده.

(فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ) از شكاكان مباش.

(وَ لا تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ) و از كسانى مباش كه آيات خدا را انكار كرده و آنها را باور ندارند.

(فَتَكُونَ مِنَ الْخاسِرِينَ) كه اگر چنين كنى از زمره زيانكاران خواهى بود.

و اينكه نفرمود: «از كافران خواهى بود» بدانجهت است كه انسان شدت تأسف و حسرت خود را در زيان مالى ميداند، تا چه رسد بوقتى كه در دين و جان خود مبتلاى بخسران و زيان گردد.

(إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ) يعنى آنان كه خداى تعالى بدون شرط خبر داده است كه ايمان نميآورند.

آنان ايمان نميآورند، و بدين ترتيب خداى سبحان نفى ايمان از ايشان كرده ولى نفى قدرت بر ايمان را از ايشان ننموده، و نفى فعل نفى قدرت نيست (يعنى وقتى فرمود آنها ايمان نميآورند معناى اين جمله آن نيست كه آنها قدرت اينكار را ندارند و نمى‌توانند ايمان بياورند).