افكندند موسى بدانها گفت: آنچه را كه شما از چوبها و طنابها آورديد همه سحر و جادو بود، يعنى آنچه را من آوردم سحر نبود بلكه آنچه را شما آورديد سحر بود، و اين معنايى است كه «فراء» گفته، و ألف و لام در «السحر» را ألف و لام عهد گرفته است.

(إِنَّ اللَّهَ سَيُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لا يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ) و بزودى خداوند اين سحرى را كه انجام داديد باطل ميكند و براستى كه خدا كار مفسدان را اصلاح نميكند، يعنى خداوند كار كسى را كه قصد افساد در دين دارد روبراه نمى‌كند و آن را باطل ميسازد تا حق آشكار گردد و حق‌دار از پيرو باطل متمايز گردد.

(وَ يُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ) و خداوند بكلمات خويش حق را آشكار و پيروز و ثابت گرداند و اهل حق را يارى دهد. و در اينكه منظور از «كلمات خدا» در اينجا چيست چند وجه گفته‌اند:

1- منظور وعده نصرتى است كه موسى به پيروان خود داده بود و خدا باين وعده عمل كرد، و اين قولى است كه از حسن نقل شده.

2- جبائى گفته: يعنى آن كلامى كه بوسيله آن معانى آيه‌هايى را كه بر پيغمبر خدا- 6- نازل فرموده بود آشكار ميكرد.

3- حكم مسلم و قطعى كه در لوح محفوظ ثبت شده بود كه اين كار در آينده خواهد شد.

(وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ) و گرچه بدكاران پيروزى حق و نابودى باطل را خوش ندارند. و اين آيه دليل است بر اينكه خداى تعالى طرفداران حق را در مورد حقشان يارى ميكند بدو جور:

اول- بوسيله حجت و برهان كه اين در هر حالى با حق همراه خواهد بود.

و دوم- بوسيله پيروزى و غلبه كه البته اين نوع يارى بحسب مصلحت فرق ميكند زيرا مصلحت گاهى به رها ساختن جلوى دشمن، و گاهى بجلوگيرى و ممانعت از آنها است‌

.