[سوره يونس (10): آيات 68 تا 70]

(قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحانَهُ هُوَ الْغَنِيُّ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بِهذا أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ (68) قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُونَ (69) مَتاعٌ فِي الدُّنْيا ثُمَّ إِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ الْعَذابَ الشَّدِيدَ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ (70))

ترجمه:

(اين كافران) گويند: كه خدا (براى خود) فرزندى گرفته، او منزه است (از اين گفتار) و بى‌نياز، او را است هر چه در آسمانها و زمين است، و براى اين گفتار دليلى نزد شما نيست، آيا چيزى را كه نميدانيد درباره خدا مى‌گوييد؟ (69) بگو آنان كه بر خدا دروغ مى‌بندند رستگار نمى‌شوند (70) بهره‌اى است در دنيا و سپس بازگشتشان بسوى ما است، آن گاه بكيفر كفرشان عذاب سخت را بآنان بچشانيم.

تفسير:

خداى سبحان در اين آيات از دسته‌اى از كافران حكايت فرموده كه اينان او را بداشتن فرزند نسبت ميدهند، و آنها دو دسته بودند.

دسته اول كفار قريش و عرب كه فرشتگان را دختران خدا ميدانستند.

و دسته ديگر نصارى بودند كه مسيح را فرزند خدا خواندند.

(قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً) گفتند خدا فرزندى گرفته. و اينكه خدا فرموده «گفتند ...» با اينكه قبلا ذكرى از آنها و گفتارشان بميان نيامده بود، بدانجهت‌