عاقلان ملك او باشند موجودات ديگر نيز تابع آنهايند و همه ملك خدا هستند، و اينكه عاقلان را مخصوص فرمود براى بزرگداشت مقام آنها بوده.

(وَ ما يَتَّبِعُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ شُرَكاءَ) اين آيه را سه جور ميشود معنى كرد:

1- آنكه لفظ «ما» استفهامية باشد يعنى و چه چيز را غير از خداى يكتا اين مردم بصورت شريك براى او پيروى ميكنند؟ و منظور زشت شمردن و تقبيح كار آنها است.

2- آنكه لفظ «ما» نافيه باشد، و معناى آن چنين ميشود: و پيروى نمى‌كنند شريكانى را براى خدا در حقيقت و واقع.

3- آنكه «ما» بمعنى «الذى» باشد و با مختصر تصرف و تقدير در معنى، تفسير آيه چنين ميشود: و آنان كه از بتها پيروى ميكنند آن كسانى هستند كه آنان را شريكان خدا ميدانند ...

(إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ) و اينان در انتخاب اين شريكان براى خدا، جز از گمان خويش چيز ديگرى را پيروى نمى‌كنند، بدانجهت كه از گذشتگان خود در اينمورد پيروى و تقليد كرده، و يا از روى اشتباهى است كه خيال ميكنند بدينوسيله بدرگاه خداى تعالى تقرب ميجويند.

(وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ) و در اين عقيده و گفتار جز دروغ چيزى نگويند.

(هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِتَسْكُنُوا فِيهِ) يعنى آن خدايى كه مالك است هر كه را در آسمانها و زمين مى‌باشد همان خدايى است كه شب را براى شما آفريد تا در آن آرامش يابيد، و تا در نتيجه همين آرامش رنج و مشقت از شما دور گردد.

(وَ النَّهارَ مُبْصِراً) يعنى و روز را نور دهنده و روشنى بخش قرار داد كه با ديدگان خود از روشنى آن استفاده كرده و بدنبال احتياجات خود برويد.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ) براستى كه در اينها حجتها و برهانهاى روشنى بر يگانگى خداى سبحان وجود دارد زيرا ديگرى را قدرت بر انجام آن نيست‌

.