[سوره يونس (10): آيات 41 تا 44]

(وَ إِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ لِي عَمَلِي وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَرِيئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَرِي‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (41) وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ أَ فَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَ لَوْ كانُوا لا يَعْقِلُونَ (42) وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ أَ فَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَ لَوْ كانُوا لا يُبْصِرُونَ (43) إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (44))

ترجمه‌

و اگر تو را تكذيب كردند بگو عمل من براى من و عمل شما براى خودتان باشد، شما از عملى كه من ميكنم بيزاريد و من از عملى كه شما ميكنيد بيزارم (41) و بعضى از اينها كسانى هستند كه (بظاهر) گوش بتو فرا دهند، آيا تو كرانى را كه عقل هم ندارند شنوا توانى كرد؟ (42) و بعضى از اينها كسى است كه بتو مى‌نگرد، آيا تو كورانى را كه هيچ نمى‌بينند هدايت توانى كرد؟ (43) براستى كه خدا به هيچ وجه بمردم ستم نمى‌كند ولى مردم هستند كه بخودشان ستم ميكنند (44).

تفسير:

خداى تعالى در اين آيات پيغمبر خود را مخاطب ساخته فرمايد:

(وَ إِنْ كَذَّبُوكَ) يعنى اى محمد اگر تو را تكذيب كنند و تصديقت ننمايند و سخنانت را رد كنند.