(وَ الَّذِينَ كَسَبُوا السَّيِّئاتِ) و آنان كه مرتكب كارهاى بد و گناه گردند.

(جَزاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِها) يعنى پاداش هر كار بدى مثل آن است، و همانند كارهاشان كيفر بينند، و بهمان اندازه كه استحقاق دارند كيفر خواهند شد نه زيادتر از آن، زيرا كيفر زيادتر از استحقاق ظلم است (و آن بر خدا قبيح است) و اما در طرف ثواب و پاداش كار نيك، زيادتر از استحقاق تفضل است و (از خداى تعالى) نيكو است. و بنا بر اين مقصود از «مثل» در اين آيه يعنى بدون كم و زياد بقدر استحقاقشان كيفر بينند.

(وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ) يعنى بدانها پستى و خوارى رسد، زيرا عقاب و كيفر با پستى و خوارى قرين خواهد بود.

(ما لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ) يعنى نگهبان و مانعى نيست كه عقاب خدا را از آنها جلوگيرى كند.

(كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً) يعنى گويا چهره‌هاشان را تاريكى شب فرا گرفته، و منظور توصيف سياهى چهره‌هاشان ميباشد. مانند آيه ديگر كه خداى تعالى فرمود:(وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ)[1] (و روز رستاخيز كسانى را كه بر خدا دروغ گفته‌اند به بينى كه چهره‌هاشان سياه گشته).

[1]- سوره زمر آيه 60.