[سوره يونس (10): آيات 18 تا 20]

(وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِما لا يَعْلَمُ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ (18) وَ ما كانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً واحِدَةً فَاخْتَلَفُوا وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيما فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (19) وَ يَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ (20))

ترجمه:

و غير از خدا چيزهايى را مى‌پرستند كه نه زيانشان رساند و نه سودشان دهد و ميگويند: اينان شفيعان ما در نزد خدا هستند بگو آيا بخدا چيزى را كه در آسمانها و زمينها علم بدان ندارد خبر ميدهيد، خدا منزه است و برتر است از آنچه شريك او سازند (18) مردم (در آغاز) جز يك امت نبودند آن گاه مختلف گشتند و اگر فرمان پروردگار تو از پيش نگذشته بود حتماً در ميان آنها درباره چيزهايى كه اختلاف ميكنند داورى شده بود (19) گويند چرا معجزه‌اى (كه در نتيجه آن مردم قهراً مطيع گردند) بر وى نازل نگردد، بگو غيب مخصوص خدا است، پس چشم براه باشيد كه من هم با شما چشم براه آن هستم (20).

تفسير:

(وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ) يعنى اين مشركان بتهايى را مى‌پرستند كه اگر دست از پرستش آنها بردارند زيانشان نرسانند و اگر پرستششان كنند سودشان ندهند.