رسول خدا- 6- از عدنان بود عرب عدنان بر آن دسته ديگر برترى دارد.

أجدر: شايسته‌تر و اساسى‌تر، از «جدر» بسكون دال گرفته شده كه بمعناى اساس ديوار است.

مغرم: بمعناى غرم است و آن رسيدن زيان و ضرر بمال ميباشد.

تربص: انتظار كشيدن و چشم براه بودن.

دوائر: جمع دائرة و بمعناى حوادث روزگار است. و برخى گفته‌اند: دگرگونى و برگشت روزگار از حال نعمت به بلا است.

قربة: طلب ثواب و كرامت از خداى تعالى بخاطر خوش فرمانى.

تفسير:

چون سخن منافقان بميان آمد خداوند در اين آيات بيان فرمايد كه منافقان باديه نشين در نفاق سخت‌تر و نادانيشان نسبت باحكام خدا بيشتر است.

(الْأَعْرابُ أَشَدُّ كُفْراً وَ نِفاقاً) منظور اعراب باديه نشين اطراف مدينه هستند، و اينكه كفر آنها سخت‌تر است بدانجهت است كه آنها سخت دل‌تر و جفا كارتر از مردم شهرند و همچنين از شنيدن قرآن و بيم دادن پيمبر دورتر بودند- چنانچه زجاج گفته است- و معناى آيه آن است كه باديه نشينان اگر كافر يا منافق بودند در كفر و نفاق خود سخت‌تر از مردم شهر هستند بخاطر آنكه از دسترسى و استماع حجتهاى الهى و مشاهده معجزات و بركتهاى وحى دورند.

(وَ أَجْدَرُ أَلَّا يَعْلَمُوا حُدُودَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى‌ رَسُولِهِ ...) و بدين ترتيب سزاوارترند كه حدود الهى را در مورد حلال و حرام ندانند.

(وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ) و خدا به احوال آنان دانا است و درباره حكمى كه نسبت بدانان ميكند حكيم و فرزانه است.

(وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ مَغْرَماً) از باديه نشينان منافق كسانى هستند كه هر چه را در راه جهاد و راه خير خرج ميكند غرامت و زيان مى‌پندارد بخاطر آنكه بثوابى اميدوار نيست.