[سوره التوبة (9): آيات 79 تا 80]

(الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقاتِ وَ الَّذِينَ لا يَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (79) اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ (80))

ترجمه:

آنان كه عيبجويى ميكنند از آن دسته مؤمنانى كه در كار انفاق زياده از آنچه بر ايشان واجب است انفاق كنند، و نيز بر آن دسته (از مؤمنان) كه جز باندازه استطاعت و طاقتشان (براى انفاق چيزى) نمييابند، و آنان را مسخره ميكنند، خدا (در عوض) تمسخرشان كند، و عذابى دردناك دارند (79) برايشان آمرزش بخواه يا براى ايشان آمرزش نخواه، اگر هفتاد بار براى آنها آمرزش بخواهى هرگز خدا آنها را نخواهد آمرزيد، و اين بدانجهت است كه اينان بخدا و پيامبرش كافر شدند و خدا مردمان فاسق را هدايت نميكند (80).