سرگذشت ملتهاى گذشته و جريان نابودى آنان را بخاطر تكذيب پيمبرانشان ياد آورى فرموده تا اينان آسوده خاطر نباشند كه عذابى مانند عذاب آنان بر ايشان فرود نيايد، و جريان آنها چنين بود كه قوم نوح را بوسيله غرق شدن نابود كرد، و قوم هود- يعنى عاد- را بباد صرصر، و قوم صالح-- يعنى ثمود- را به زلزله، و قوم ابراهيم را با گرفتن نعمتهاى خود و هلاكت نمرود، و اصحاب مدين يعنى آن شهرى كه قوم شعيب در آن بودند بعذاب ابر آتشبار[1] هلاك ساخت. و برخى گفته‌اند «مدين» نام كسى است كه آن شهر بدو منسوب گشته و شرحش پيش از اين گذشت.

(وَ الْمُؤْتَفِكاتِ) يعنى شهرهاى واژگون شده، و آنها سه شهر بود كه قوم لوط در آنها زندگى ميكردند كه خدا آنها را فرو برد و شهر را بر سرشان واژگون ساخت.

(أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ) يعنى بحجتها و معجزات.

(فَما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ) خدا در مورد نابود كردنشان بآنان ستم نمى‌كند.

(وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ) بلكه از روى استحقاق آنها را كيفر كند، چون مانند شما پيمبران خدا را تكذيب كردند و خدا نيز بكيفر كفر و نافرمانى نابودشان ساخت.

[1]- داستان آن در سوره شعراء آيه 190 بيان شده است.