[سوره الأعراف (7): آيات 163 تا 164]

(وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ حاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ يَوْمَ لا يَسْبِتُونَ لا تَأْتِيهِمْ كَذلِكَ نَبْلُوهُمْ بِما كانُوا يَفْسُقُونَ (163) وَ إِذْ قالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذاباً شَدِيداً قالُوا مَعْذِرَةً إِلى‌ رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164))

[1]

ترجمه:

از آنها از قريه‌اى بپرس كه در كنار دريا بود. هنگامى كه در روز شنبه كه در آن روز ماهيها بر روى آب ظاهر مى‌شدند و در روزهاى ديگر ظاهر نمى‌شدند- تجاوز كردند. آنها را بواسطه گناهشان، اينطور آزمايش كرديم. و هنگامى كه گروهى از آنها گفتند: چرا مردمى را موعظه مى‌كنيد كه خداوند آنها را هلاك يا گرفتار عذاب سخت خواهد كرد؟ گفتند: براى اينكه عذرى باشد پيش خداوند و به اميد اينكه آنها تقوى پيشه كنند.

[1]- سوره اعراف آيه 163- 164 جزءِ 9 سوره 7