انه يامرهم بالمعروف» باشد. ابو على وجه دوم را قبول ندارد، زيرا دليلى بر محذوف نداريم. از اينرو به عقيده وى‌(يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ) تفسير است براى «مكتوب» چنان كه‌(لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ) تفسير است براى «وعد» (مائده 9)

مقصود

اكنون در وصف مردم متقى مى‌فرمايد:

(الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَ‌): آنان كه به نبوت رسول خدا حضرت محمد 6 كه امى هست، معتقدند و از او پيروى مى‌كنند. در باره معناى «امى» اختلاف است.

1- يعنى كسى كه خواندن و نوشتن نمى‌داند. 2- اين كلمه منسوب به «امت» است. يعنى همانطورى كه بشر اولى نمى‌توانست از هنر كتابت، استفاده كند، او نيز نمى‌تواند. برخى گفته‌اند: منظور از «امت» عرب است، زيرا عرب از نعمت سواد محروم بود. 3- منسوب به «ام» به معناى مادر است. يعنى بر همان حالى است كه از مادر، تولد شده و سواد خواندن و نوشتن را ندارد. 4- منسوب است به «ام القرى» يعنى مكه. پس «امى» يعنى «مكى» همين معنى از امام باقر (ع) نيز روايت شده است.

(الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ‌): اوصاف او را در كتاب تورات و كتاب انجيل مى‌يابند، زيرا در سفر پنجم تورات آمده است كه:

بزودى از نسل برادرانشان پيامبرى مثل تو، بپاى مى‌دارم و كلام خودم را در دهانش مى‌گذارم و هر چه به او سفارش كنم به ايشان مى‌گويد. همچنين در همين سفر آمده است كه: خدا ما را از كوه سينا آورد و از كوه ساعير نور افشانى كرد و از كوه‌هاى فاران (حراءِ) آشكار ساخت. در كتاب انجيل، چند جا بشارت داده است كه به شما فارقليط ديگرى مى‌دهيم كه جهان با او سپرى خواهد شد. در همين كتاب، مسيح به حواريين گفته است: من مى‌روم و فارقليط، روح حق، كه از جانب خود تكلم نمى‌كند و شما را بهمه حقائق، انذار مى‌كند و امور