براى شما گنج است» حسن و عكرمه گويند: قوت، اسب نر و رباط، اسب ماده است.

(تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ وَ آخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ‌): با تهيه نيرو و سلاح و مركب، مشركين مكه و كفار عرب و ديگران را بوحشت مى‌افكنيد. در باره اين «ديگران» اختلاف است. مجاهد مى‌گويد: يهود بنى قريظه است. سدى گويد:

ايرانيان است. حسن و ابن زيد گويند: منافقين است، زيرا مسلمين بدشمنى آنها آگاه نبودند، در حالى كه اينان نيز دشمن بودند.

(لا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ‌): شما اين دشمنان را نمى‌شناسيد، زيرا نماز مى‌خوانند و روزه مى‌گيرند و به يگانگى خدا و رسالت محمد 6 شهادت مى‌دهند و با مؤمنين مختلط هستند، لكن خداوند آنها را مى‌شناسد، زيرا داناى اسرار است. برخى گفته‌اند: منظور جن است. طبرى همين معنى را پسنديده و گفته است: با كلمه‌هاى‌(عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّكُمْ) همه دشمنان ظاهرى نام برده شدند، بنا بر اين منظور دشمنانى است كه به چشم ديده نمى‌شوند.

(وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‌ءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ‌): شما هر چه را كه در راه جهاد و در راه طاعت خدا انفاق كنيد، پاداش آن را در آخرت خواهيد ديد و چيزى از پاداش شما كاسته نمى‌شود.

(وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ‌): اگر آنها به ترك جنگ و آشتى كردن، تمايلى نشان دهند، تو هم تقاضاى صلح را بپذير و به آن متمايل باش و كار خود را بخدا واگذار.

(إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌): خداوند شنوا و داناست و هيچ چيز بر او پنهان نيست.

برخى گفته‌اند: اين آيه، با آيه:(فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ) (توبه 5) و آيه:(قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ) (توبه 29) نسخ شده است.

برخى گفته‌اند: منسوخ نيست: زيرا اين آيه در باره اهل كتاب و آن آيات در باره بت پرستان است. همين قول صحيح است، زيرا آن آيه در سال نهم در سوره برائت نازل گرديد و پيامبر خدا بعد از آن با نصاراى نجران مصالحه كرد

.