بيان آيه 59 تا 61

قرائت:

لا يحسبن: ابن عامر و ابو جعفر و حمزه و حفص بياء و ديگران بتاء قرائت كرده‌اند. بنا بر قرائت دوم «الذين» مفعول اول و «سبقوا» مفعول دوم است. بنا بر قرائت اول، فاعل فعل يا ضميرى است كه به پيامبر باز مى‌گردد يا «الذين» است به تقدير «ان سبقوا» در اينصورت «ان سبقوا» جانشين دو مفعول شده است و يا «الذين» است به تقدير مفعول اول.

انهم لا يعجزون: اين عامر بفتح همزه و ديگران بكسر خوانده‌اند. كسر بنا بر استيناف و فتح بنا بر تقدير لام است.

ترهبون: از يعقوب به تشديد هاء نقل شده است. در اين صورت از باب تفعيل خواهد بود.

السلم: ابو بكر به كسر سين و ديگران بفتح خوانده‌اند و هر دو بمعناى صلح است.

لغت:

سبق: پيش افتادن.

اعجاز: انجام كارى كه ديگران از انجام آن عاجزند. عجز را برخى امر وجودى و برخى امر عدمى بمعناى «عدم القدر» دانسته‌اند.

اعداد: آماده كردن.

استطاعت: توانايى رباط: بستن ارهاب: ترسانيدن جنوح: ميل‌