[سوره الأنفال (8): آيات 49 تا 51]

(إِذْ يَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ غَرَّ هؤُلاءِ دِينُهُمْ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (49) وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِيقِ (50) ذلِكَ بِما قَدَّمَتْ أَيْدِيكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ لَيْسَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ (51))

[1]

ترجمه:

هنگامى كه منافقان و كسانى كه در دلهايشان بيمارى بود، گفتند: اينان را دينشان مغرور كرده است و كسى كه بخداوند توكل كند، خداوند مقتدر و حكيم است.

اگر ميديدى هنگامى كه فرشتگان قبض روح كفار مى‌كردند، چگونه بر چهره‌ها و پشت آنها مى‌زدند و مى‌گفتند: عذاب جهنم را بچشيد، در شگفت مى‌ماندى! اين است كيفر كردار شما و خداوند به بندگان خود ستم نمى‌كند.

[1]- سوره انفال آيه 49 تا 51 جزء 10 سوره 8