يعنى: بگو انفال از خداست و با اينكه كراهت داريد، به شما نمى‌دهد، زيرا اصلاح شما را بهتر مى‌داند، هم چنان كه با همه كراهتى كه گروهى از مؤمنين داشتند، ترا از مدينه بوسيله وحى خارج كرد و رهسپار بدر گردانيد، زيرا رفتن به بدر براى شما مصلحت بيشترى داشت تا ماندن در شهر، و اگر متصل به بعد باشد، يعنى: در باره حق از روى كراهتى كه نسبت به آن دارند، با تو جدال مى‌كنند، همانطورى كه در باره خارج شدن تو از مدينه بسوى بدر نيز با تو جدال كردند، زيرا مى‌گفتند: چگونه خارج شويم، با اينكه عده ما كم و عده دشمن زياد است؟ برخى مى‌گفتند: چگونه خارج شويم. در حالى كه نميدانيم بسوى قافله مى‌رويم يا بسوى جنگ! در حديث ابو حمزه ثمالى است كه: خداوند ياور تست، چنان كه ترا از خانه‌ات خارج گردانيد.

كلمه «بالحق» ممكن است به معناى وحى باشد يا به اين معنى كه: ترا از مدينه خارج كرد و حق با تو بود. برخى گفته‌اند: يعنى ترا بواسطه اينكه جهاد بر تو واجب بود، از مدينه خارج كرد.

(وَ إِنَّ فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكارِهُونَ‌): گروهى از مؤمنين بواسطه مشقتى كه خارج شدن از مدينه، بسوى بدر، براى آنها در برداشت، از اينكار كراهت داشتند.

(يُجادِلُونَكَ فِي الْحَقِّ بَعْدَ ما تَبَيَّنَ‌): با اينكه مى‌دانستند تو صحيح مى‌گويى و از راه معجزات فهميده بودند كه تو راستگو هستى، در باره آنچه مى‌گويى، با تو جدال مى‌كردند. مجادله آنها اين بود كه مى‌گفتند: چرا ما را امر بخروج كردى و گفتى كه بر كاروان يا سپاه دشمن، غلبه پيدا مى‌كنيد؟ با اينكه مى‌دانستند كه او جز بحق و صواب امر نمى‌كند. علت اين مجادله اين بود كه: اين كار براى آنها سخت بود و مى‌خواستند اجازه بگيرند كه برگردند يا حركت آنها به وقت ديگرى موكول شود.

ابن عباس گويد: يعنى در باره جنگ بدر با تو جدال مى‌كنند، با اينكه مى‌دانند اين كار پسنديده است. برخى گويند: يعنى بعد از آنكه فهميده‌اند كه تمام كارهاى تو