و چشمشان را كر و كور گرداند) و(طَبَعَ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ)[1] (خدا دل‌هاى آنان را مهر كرد) و(فَلَمَّا زاغُوا أَزاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ)[2] (چون انحراف يافتند خدا دلهايشان را منحرف كرد ...) همه بر همين مطلب دلالت دارند كه اينان وقتى مأمور بايمان و اطاعت شدند مثل اينكه قلب و دل و چشم و گوششان كار نميكند و هيچ نميفهمند و باز قرآن ميگويد:(وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ)[3] (مى‌بينى ايشان را كه بسوى تو مينگرند ولى نمى‌بينند)

[سوره البقرة (2): آيات 19 تا 20]

(أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ مِنَ الصَّواعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ وَ اللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ (19) يَكادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصارَهُمْ كُلَّما أَضاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَ إِذا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قامُوا وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (20))

[ترجمه‌]

يا چون كسانى است كه بارانى تند بر آنها ببارد و در تاريكى و رعد و برق آنان سرانگشت خود را از بيم مرگ در گوشها گذارند و خدا از هر سو بكافران احاطه دارد (19).

نزديك باشد كه برق ديدگانشان را ببرد هر گاه روشن شود راه روند و چون تاريك شود بايستند، اگر خدا ميخواست گوش و چشم آنان را از ميان مى‌برد كه خدا بر هر چيز تواناست (20)

شرح لغات‌

صيّب- باران بر وزن سيّد، فيعل از صواب.

سماء- آسمان و هر چه بالاست و سايه مياندازد:

يخطف- از خطف بمعناى ربودن.

تفسير

مثل اين منافقان در نادانى و سرگردانى مثل كسانى است كه بارانى تند از آسمان بر آنان بزند و در آن باران (و يا در آن آسمان و ابر) تاريكى بسيار (چون در موقع باران جلو خورشيد و ماه و ستاره گرفته ميشود طبعاً هوا تاريك ميگردد) و

[1] آيه 93 از سوره توبه

[2] آيه 5 از سوره صف

[3] آيه 198 از سوره اعراف