يعمهون- متحير شوند از «عمه» بمعناى تحيّر و سرگردانى.

تفسير

منافقان وقتى مؤمنين را ميديدند ميگفتند: ما نيز مانند شما ايمان آورده آنچه بر رسول اكرم نازل شده است قبول كرديم اما وقتى با ديو صفتان و شياطين خود (ابن عباس ميگويد يعنى با رؤساءشان بعضى گفته‌اند يعنى با همان دسته از يهود كه آنان را وادار به تكذيب و مخالفت ميكردند و از امام باقر 7 نقل شده است كه با كاهنان خود) روبرو ميشدند ميگفتند: ما با شمائيم ما ياران محمّد را مسخره ميكنيم‌(قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ» اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ ....)

در معناى اين آيه كه خدا آنان را مسخره ميكند وجوهى گفته شده است.

1- جزاى استهزاء بنام خودش‌

خدا آنان را در مقابل اين استهزاء و مسخره كيفر و جزا داده عذاب ميكند و اين كيفر بنام استهزاء خوانده شده روى اين قاعده كه در بين عرب جزاء و كيفر هر عملى را بنام همان عمل ميخوانند و در قرآن نيز آيه كريمه:(وَ جَزاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُها)[1] (سزاى بدى ما بديى مثل آنست) همين مطلب را بيان ميكند با اينكه پاداش و جزا وقتى بعنوان قصاص باشد بد نيست ولى مانند خود گناه «بد» ناميده شده است.

و آيه كريمه:(وَ إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا بِمِثْلِ ما عُوقِبْتُمْ)[2] (اگر عقوبت ميكنيد نظير آن عقوبت كه ديده‌ايد عقوبت كنيد) سزا و جزاى عقوبت را همان عقوبت ناميده است و در اشعار عرب نظير فراوان دارد[3].

[1] آيه 40 از سوره شورى

[2] آيه 126 از سوره نحل

[3] عمرو بن كلثوم ميگويد: