رفتار تباه خود چه عذاب و كيفرى در انتظار آنان است.

از اين آيه نيز استفاده ميشود كه گناهكاران ممكن است خود بزشتى و فساد آن آگاه نباشند.

(وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا ...) وقتى بمنافقان گفته ميشود بمحمّد 6 و آنچه بر او نازل شده ايمان بياوريد هم چنان كه يارانش او را تصديق كردند و همانطور كه عبد اللَّه بن سلام و ديگران از يهود باو ايمان آوردند آنان ميگويند آيا ما مانند سفيهان و كم خردان به او ايمان بياوريم.

(أَ نُؤْمِنُ كَما آمَنَ السُّفَهاءُ) خداوند آنان را در اين فكر تكذيب كرده و ميگويد كه اينان خود نادان و سفيهند زيرا مگر سفيه جز اينست كه چيزى را ضايع ميكند در حالى كه تصور ميكند آن را حفظ كرده و نگاه داشته است. اين منافقان نيز ايمان نياورده و كفر ميورزيدند و گمان مى‌نمودند كه ايمان دارند و هدايت شده‌اند

. [سوره البقرة (2): آيات 14 تا 16]

(وَ إِذا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَ إِذا خَلَوْا إِلى‌ شَياطِينِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ (14) اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ يَمُدُّهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (15) أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى‌ فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ وَ ما كانُوا مُهْتَدِينَ (16))

[ترجمه‌]

چون مؤمنان را ببينند گويند ايمان آورده‌ايم و چون با ياران شيطان صفت خود تنها شوند گويند همانا با شمائيم ما استهزاء كننده‌ايم (14) خداوند آنها را بمسخره گرفته و در طغيانشان كمك ميكند تا هم چنان متحير بمانند (15).

اينان هستند كه گمراهى را بهدايت خريدند و تجارتشان سود نكرد و راهى بحق نيافتند (16).

لقوا- ديدند از لقاء و آن روبرو شدن دو چيز با هم، يا برخورد آنها بهم ميباشد

شرح لغات‌

خلوا- تنها شدند- خلوت گزيدند.

يستهزئ- مسخره ميكنند.

يمدّهم- از ماده و ريشه مدّ كه اصل آن زياد شدن و جذب است.

طغيان- تجاوز از حد و ميگويند: طغى الماء (آب تجاوز كرد) وقتى از حدش بگذرد بهمين مناسبت بمرد ستمگر متجاوز «طاغيه» ميگويند.