ابو على ميگويد: منظور از امر فرمان خداوند است در باره كيفر دادن خود او است و سپس خداوند فرمان خود را صادر فرمود:(قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ)[1].

ابن عباس ميگويد: منظور از امر آيه كشتن و اسير كردن بنى قريظة و تبعيد بنى النضير است.

قتاده و ربيع و سدى ميگويند: منظور از امر فرمان قتال و جنگ است زيرا كه آنها گفته‌اند: اين آيه بسبب آيه:(قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ)[2] نسخ شده است.

و برخى گفته‌اند: اين آيه بسبب آيه:(فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ)[3] نسخ شده است.

از امام باقر صلوات اللَّه عليه روايت شده است كه فرمود: پيامبر اكرم مأمور، بجنگ و كشتن نشد و مأذون در آن قرار نگرفت تا اينكه جبرئيل اين آيه:(أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا)[4] را نازل و شمشير را حمائل او كرد.

(إِنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ ...)- خداوند بر هر چيزى قادر است.

در آن سه قول است:

1- ابو على ميگويد: منظور قدرت كيفر دادن آنان است زيرا كه او بر هر چيزى قادر است.

2- زجاج ميگويد: منظور قدرت او است بر اينكه مردم را بدين خود دعوت نموده و آنچه كه با حكمت و مصلحت موافقتر است بر طبق خواسته خود مردم را مأمور سازد و زمانى مردم را بعفو و گذشت و زمان ديگر بكيفر دادن امر كند.

[1] سوره 9 آيه 29 مقاتله كنيد آنهايى را كه ايمان نمى‌آورند.

[2] سوره 9 آيه 29 پيكار و مقاتله كنيد آنهايى را كه ايمان بخدا و بروز جزا نميآورند

[3] سوره 9 آيه 5 بكشيد مشركين را هر كجا يافتيد ايشان را.

[4] سوره 26 آيه 39 به آنهايى كه كفار با آنها كارزار كرده‌اند دستور كارزار داده شد زيرا كه آنان ستمديده هستند.