ابن انبارى ميگويد: اين جمله اوّل كلام است و كلام پيش در(بِما أُنْزِلَ عَلَيْنا) تمام شد و منظور اين است كه بهر كتابى جز تورات كافر شدند.

(وَ هُوَ الْحَقُّ ...)- و آن (قرآن) حقّ است.

(مُصَدِّقاً لِما مَعَهُمْ ...)- در حالى كه تأييد ميكند آنچه را كه با ايشان است (يعنى تورات).

زيرا كه در تورات پيامبرى محمّد 6 و قرآنى كه بر او نازل شده نوشته شده است زجاج ميگويد: اين جمله دلالت دارد بر اينكه آنان نسبت بتورات هم كافر شدند زيرا قرآنى را كه تأييد تورات ميكرد انكار نمودند.

(قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِياءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ ...)- بگو: براى چه پيامبران خدا را در پيش بقتل رسانديد.

در حالى كه در كتاب آسمانى شما كشتن آنان تحريم شده بود و پيروى و اطاعت و تصديق آنان بر شما واجب و لازم گرديده بود.

پرسش:

با اينكه منظور كشتن در زمان پيش است پس چرا كلمه «تقتلون» كه لفظ مستقبل است بكار رفته؟

پاسخ:

لفظ مستقبل در صورتى كه فعل از صفات لازمه كه از فاعل جدا نشود باشد بر ماضى اطلاق ميشود مانند «أنت تقتل و تسرق» كه منظور اين است كه كشتن و دزدى كردن عادت تو است و نكوهش و سرزنش در برابر عمل گذشته است نه عمل آينده.

پرسش ديگر:

چرا عمل قتل را باشخاص مورد توجه خطاب نسبت داد در صورتى كه اين عمل مربوط بپدران و گذشتگان آنان بوده است؟

پاسخ:

براى يكى از دو امر: