(وَ باؤُ بِغَضَبٍ ...)- بازگشتند بغضب الهى و مشمول خشم حق شدند.

غضب بقول بعضى، آن بلاء و بدبختى است كه در دنيا بجاى رضا و نعمت دامنگير شخص ميگردد و بعقيده ديگران آن عذابى است كه انسان در آخرت بسبب گناهان خود خواهد ديد.

(ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا ...)- اين خشم الهى و ذلّت و خوارى آنان از اين جهت است كه آيات خدا يعنى دليل و برهان و يا آيات انجيل و قرآن را انكار كردند و به غضب‌هاى الهى گرفتار شدند اين غضب‌ها در نتيجه انكار عيسى و انجيل و نيز قبول نكردن محمّد و قرآنش متوجه آنان شد.

(وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ...)- آنان پيامبران را چون زكريا و يحيى، و ديگران بدون جرم كشتند قيد: «بغير حق» معنايش آن نيست كه كشتن پيامبران ممكن است گاهى بحق باشد بلكه منظور اين است كه اصولًا كشتن انبياء بطور كل ناروا و بغير حق است و اين كلمه (بغير حق) صفت خود فعل كشتن است مانند آيه كريمه:(وَ مَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ لا بُرْهانَ لَهُ بِهِ)[1] (هر كه با خداى يكتا خداى ديگر بخواند كه برهانى در مورد آن ندارد) و معناى آن اين است كه نميتواند برهان داشته باشد.

(ذلِكَ بِما عَصَوْا وَ كانُوا يَعْتَدُونَ ...)- اشاره است بگناهان گذشته آنان مانند كشتن پيامبران و تجاوز در حكم خدا مربوط به روز شنبه.

بعضى گفته‌اند بعضى به سبب شكستن عهد خود و كشتن انبياء دچار اين گرفتاريها شدند.

خلاصه، عذابى كه از طرف خدا بر آنان نازل شد نتيجه گناهان و كارهاى زشتى بود كه مرتكب ميشدند.

سؤال چگونه خدا بكفّار، اين امكان را ميدهد كه پيامبران را بكشند؟

[1] آيه 117 از سوره مؤمنين