يوشع بن نون ظاهر، و مبعوث شد.

آنان وقتى باين كيفر رسيدند و در وادى تيه سرگردان ماندند از كرده خودشان پشيمان شده توبه كردند و سپس مورد لطف خدا قرار گرفتند بطورى كه هر گاه از گرماى خورشيد اذيت ميشدند ابر بر سر آنها سايه ميانداخت و بر آنان منّ و سلوى فرستاد بدين ترتيب كه از طلوع فجر تا طلوع خورشيد منّ فرود ميآمد و هر چه براى يك روز احتياج داشتند ميگرفتند.

از امام صادق 7 نقل شده كه فرمود بر بنى اسرائيل بين الطلوعين منّ نازل ميشد و هر گاه كسى از آنان خواب بود روزى‌اش نمى‌آمد و از اين جهت خواب در اين وقت كراهت دارد.

ابن جرير ميگويد اگر منّ و سلوى را بيش از مقدار احتياج يك روز ميگرفتند خراب و فاسد ميشد مگر در روز جمعه كه باندازه شنبه هم ميگرفتند و خراب نميشد و آن را مانند قرصى از نان مى‌پختند و طعمى چون شهد مخلوط با روغن داشت و خداوند در روز براى آنها ابرهايى ميفرستاد تا جلو حرارت خورشيد را ميگرفت و شبها نورى از آسمان نازل مينمود تا بمانند چراغ، مكانشان را روشن ميكرد

. [سوره البقرة (2): آيات 58 تا 59]

(وَ إِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْها حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَداً وَ ادْخُلُوا الْبابَ سُجَّداً وَ قُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطاياكُمْ وَ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (58) فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا قَوْلاً غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَنْزَلْنا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما كانُوا يَفْسُقُونَ (59))

[ترجمه‌]

(بياد آريد) وقتى كه گفتيم باين دهكده داخل شويد و از آن هر چه ميل داريد بخوريد كه فراوان و بى زحمت براى شما مهيا است و از آن در سجده‌كنان وارد شويد و بگوئيد: خدايا ببخش ما را تا از خطاى شما درگذريم و نيكوكاران را افزايش دهيم (58).

پس ستمكاران اين گفتار را بگفتارى غير از آنچه بآنها گفته شده بود، تبديل كردند و بر آنان كه ستم نمودند عذابى از آسمان نازل نموديم بسبب كارهاى ناروايى كه انجام ميدادند (59)