تسليم در برابر گناه!

در اين فرض هم بايد در نظر داشت كه اگر كشته شدن آنان بدست ديگران امرى زشت و گناه باشد حاضر شدن و تسليم در برابر گناه است و شكّى نيست كه خود گناه و زشت است.

لذا در تاريخ پيامبران و مصلحان بزرگ مى‌بينيم كه در راه انجام رسالت خود وقتى با مخالفت جبّاران زمان خود مواجه ميشدند و اين جبّاران كه معمولًا مردمى خونخوار و جنايتكارند ميخواستند آن رهبران دينى و اجتماعى را بكشند آنان هيچگاه تسليم كشته شدن نبودند و تا حد قدرت، از خود دفاع ميكردند و شهادتشان تنها در صورتى ممكن بود كه قدرت دفاعى از آنها گرفته ميشد.

پاسخ در پاسخ بايد گفت كشتن انسان اگر چه عملى زشت و حرام است ولى گاهى از نظر پاره‌اى مصالح، نيكو و واجب ميگردد و يك نوع مصلحت دينى و اجتماعى عنوان آن را تغيير ميدهد.

در مورد بنى اسرائيل نيز چون كشتن آنان مصلحت جلوگيرى از تكرار اين نوع گناه بزرگ را داشت نيكو، و حاضر شدن به آن، نيز امرى پسنديده بشمار مى‌آيد.

(ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ ...)- اشاره به توبه آنان به اين صورت كه خدا فرمان داد كه اگر چه سخت و دردناك است ولى چون باعث قبولى توبه و آمرزش گناه شما است بهتر است از اين زندگى چند روزه‌اى كه بالآخره تمام ميشود و پس از آن بايد بعذاب هميشگى گرفتار شد ولى تلخى انجام دادن اين فرمان، زود گذر و در مقابل، نعمتى ابدى و جاويد براى شما خواهد بود.

(فَتابَ عَلَيْكُمْ ...)- در اينجا تقدير كلام چنين است كه بنى اسرائيل بهمان صورتى كه خدا فرمان داد توبه كردند و خدا توبه آنان را پذيرفت.

(إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.)- او پذيرنده توبه است كلمه «تواب» كه مبالغه در