و آسمان، قادر و عالم است و كارها را روى حكمت و مصلحت انجام ميدهد و بكفار نعمتهايى داده است كه بسبب آن، لازم است خدا را ستايش كنند و سپاسگزار باشند.

از آيه مذكور نيز ميتوان يك قاعده فقهى نتيجه گرفت و آن مباح بودن همه چيز است. (اصالة الإباحة) تا وقتى كه دليل بر حرام بودن آن برسد و استفاده اين مطلب از اين جهت است كه خدا فرمود: آفريد «براى شما» همه چيز را و لازمه آن جواز هر نوع استفاده از آنها است‌

. [سوره البقرة (2): آيات 30 تا 32]

(وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ (30) وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (31) قالُوا سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (32))

[ترجمه‌]

بياد آر آن گاه كه پروردگارت بفرشتگان گفت كه مى‌خواهم خليفه‌اى در زمين قرار دهم.

گفتند: آيا قرار ميدهى كسى را كه تباهى و فساد كند و خونها بريزد در حالى كه ما تو را مى‌ستائيم و تقديس ميكنيم خداوند فرمود:

من چيزى از (اسرار خلقت بشر) ميدانم كه شما نمى‌دانيد (30) و خداوند همه نامها را به آدم آموخت آن گاه حقايق آن نامها را در نظر فرشتگان پديد آورد و گفت:

اگر راست مى‌گوييد مرا از نامهاى اينان خبر دهيد (31).

فرشتگان گفتند: تو پاك و منزهى جز آنچه تو بما آموخته‌اى دانشى نداريم و (خدايا) تو دانا و حكيم هستى (32).

شرح لغات‌

ربّ- آقا و بزرگ و صاحب و بطور مطلق فقط بخدا گفته ميشود.

ملائكه- جمع ملك (فرشته).

جعلنا- قرار داديم از جعل يعنى پديد آوردن و قرار دادن.