كبرا و موضوعاتى ديگر، آن‌ها را نقد و بررسى كرده و سعى نموده با استفاده از آيات و روايات و دانش‌هاى نو و استدلال‌هاى عقلانى به پرسش‌ها پاسخ معقول و منطقى دهد.

امام حسن عسكرى عليه السّلام فرزند امام على النقى عليه السّلام، پدر بزرگوار حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و يازدهمين پيشواى شيعيان است. آن حضرت در ماه ربيع الاول يا ربيع الثانى سال 231 يا 232 ق در مدينه، چشم به جهان گشود. مادرش بانويى پارسا و شايسته به نام «حديثه» عليها السّلام، بود كه برخى، از او به نام «سوسن» ياد كرده‌اند. [1]

از آن‌جا كه پيشواى يازدهم به دستور خليفۀ عباسى در «سامّرا» ، در محلۀ «عسكر» سكونت اجبارى داشت، «عسكرى» ناميده مى‌شود. [2]از مشهورترين لقب‌هاى آن حضرت، «نقى» ، «زكى» ، «فاضل» ، «امين» و كنيه‌اش «ابو محمد» است. او 22 ساله بود كه پدرش به شهادت رسيد. مدّت امامتش شش سال و عمرش 28 سال بود. امام عسكرى عليه السّلام در سال 260 ق در حالى كه يگانه پسر او در جايگاه آخرين حجّت الهى در سن پنج سالگى قرار داشت، به شهادت رسيد و در خانۀ خود در سامرا، كنار مرقد پدرش به خاك سپرده شد. [3]

دربارۀ ويژگى‌هاى آن حضرت آورده‌اند: رنگش گندمگون، چشمانش درشت و سياه، رويش زيبا، قامتش معتدل و اندامش متناسب بود. با آن‌كه جوان بود، بزرگان قريش و دانشمندان زمان خود را تحت تأثير و نفوذ قرار مى‌داد. دوست و دشمن به برترى او در دانش، بردبارى، بخشش، پارسايى، پرواى الهى و ديگر مكارم اخلاقى باور داشتند. [4]

مدت كوتاه عمر امام به سه دوره