آن‌ها به كار گرفته‌اند. [1]وى اين كتاب را در ده فصل و يكصد باب به رشته نوشته و احاديث پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و ائمۀ اطهار عليهم السّلام را با اسلوبى نو، تنظيم كرده است.

از امتيازهاى اين اثر آن است كه ايشان متن كامل احاديث را بدون تقطيع، به صورت كامل و مستند از كتاب‌هاى چاپى و خطى مورد اعتماد و استناد، با دقت هرچه تمام‌تر نقل كرده است.

امتياز ديگر اين اثر، به اسلوب ابتكارى آن مربوط مى‌شود. بدين گونه كه به هنگام نقل هرحديثى، قسمت‌هاى مختلف آن را بررسى كرده، يكى از آن‌ها را كه گوياتر، رساتر و مهم‌تر تشخيص داده است برگزيده و متن كامل حديث را در بابى كه رابطه نزديك‌تر با محتواى قسمت برگزيده حديث دارد، درج كرده است. سپس سند و متن و منبع آن را در آنجا ذكر كرده و قسمت‌هاى ديگر هرحديثى را با ابواب صدگانه تطبيق داده است. در پايان هربابى نيز تذكر داده كه احاديث ياد شده در فلان فصل و فلان باب نيز بر اين موضوع دلالت دارد.

ويژگى اين شيوه آن است كه روايات از آسيب‌هاى تقطيع در امان مانده، حجم كتاب نيز افزايش نيافته و چيزى ناگفته نمانده است.

اين امتيازها و مانند آن، سبب شده كه در طول پنجاه سالى كه از نگارش آن سپرى شده، همواره پژوهشگران و مهدى‌پژوهان بدان توجه كنند و در كنار آثار ارزشمندى چون: غيبت نعمانى، كمال الدين صدوق و غيبت طوسى از كتاب‌هاى پايه و مرجع در مباحث مهدويت به شمار آيد و به عنوان يك منبع مورد اعتماد و استناد شناخته شود.

برخى به استناد عنوان‌هاى يادشده در اين اثر، شمار روايات مهدويت را افزون بر شش هزار دانسته‌اند. در حالى كه مجموع رواياتى كه در اين كتاب آورده شده، حدود 930 روايت بيش نيست. و عنوان‌هاى استخراج شده از روايات، هرگز نمى‌تواند شمار روايات به شمار آيد.

توجه ويژۀ پژوهشگران به اين اثر ارزشمند، نگارنده بزرگوار را بر آن داشت كه بار ديگر مجامع حديثى