شيعيان هم پس از بركنارى، او را نفرين شده دانسته و از وى دورى جستند. پس از مرگ وى، توقيعى از ولى عصر عليه السّلام صادر شد:

خداوند سبحانه و تعالى از فرزند هلال نگذرد كه بدون هماهنگى و خشنودى ما، در كار ما مداخله و فقط به ميل خود عمل مى‌كرد، تا آن‌كه پروردگار، با نفرين ما زندگى‌اش را به انجام رساند. ما در زمان زندگى‌اش نيز انحرافش را به شيعيان خاص خود گوشزد كرديم. اين را به هركس كه دربارۀ او مى‌پرسد، برسانيد. هيچ يك از شيعيان ما معذور نيست در آنچه افراد مورد اعتماد از ما نقل مى‌كنند، ترديد كند؛ زيرا مى‌دانند ما اسرار خود را با آنان مى‌گوييم.

آن حضرت در توقيعى ديگر فرمود:

ابن هلال، ايمان خود را پايدار نداشت و با آن‌كه مدت طولانى خدمت كرد، به دست خود ايمانش را به كفر دگرگون ساخت و خدا نيز او را كيفر داد. [1]

نيز ن. ك: مدعيان مهدويت.

برخى از ياران برجستۀ حضرت مهدى عليه السّلام در عصر ظهور از عراق

«اخيار» در لغت به معناى نيكان، برگزيدگان، نيكوتران [2]و انسان‌هاى نيك‌رفتار است. در فرهنگ مهدوى گروهى از ياران خاصّ حضرت مهدى عليه السّلام و از جمله 313 تن هستند كه از عراق به آن حضرت مى‌پيوندند و بين ركن و مقام با ايشان بيعت مى‌كنند. امام باقر عليه السّلام در اين‌باره فرمود:

سيصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بين ركن و مقام بيعت مى‌كنند. در بين آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخيار از اهل عراق مى‌باشند. . . . [3]

نيز ن. ك: نجبا، ابدال، اوتاد، ياران حضرت مهدى عليه السّلام.