3. قطع ارتباط ظاهرى با امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف

به گونه‌اى كه ارتباط موجود در زمان غيبت صغرا در اين دوران وجود نخواهد داشت.

بر خلاف دوران غيبت صغرا كه ارتباط مردم با آن حضرت، از راه نواب خاص صورت مى‌گرفت، در اين دوران ديگر سفارت و نيابت خاص وجود ندارد و يگانه مرجع مردم، نايبان عام آن حضرت هستند كه با ملاك‌هايى كه در روايات ذكر شده، قابل تشخيص است. در اين دوران، مجتهدان جامع شرايط در جايگاه نايب عام، وظيفه ادارۀ جامعه را بر عهده دارند.

از ويژگى‌هاى مهم اين دوران، گسترش ستم است. كه هرچه به گاه ظهور نزديك‌تر مى‌شود بر شدت آن افزوده مى‌شود.

از سنّت‌هاى الهى در همۀ دوران‌ها، امتحان و آزمايش بندگان است؛ امّا به دليل‌هايى اين امتحان‌ها در دوران غيبت كبرا و به ويژه در آستانۀ ظهور شدت بيشترى مى‌يابد. امام على عليه السّلام فرمود:

قائم ما را غيبتى است كه زمانش طولانى خواهد بود. گويى شيعه را مى‌بينم كه در زمان غيبت او، به اين سو و آن سو مى‌روند. همانند گوسفندانى كه چوپان خويش را گم كرده باشند، به دنبال چراگاه مى‌روند و آن را نمى‌يابد. بدانيد هركس در زمان غيبت او، بر دين خويش ثابت قدم بماند، و در طول مدت ناپيدايى قائم ما، سنگدل نشده باشد، در بهشت با من و در درجۀ من خواهد بود.» [1]

بنابراين دوران غيبت كبرا مدت زمانى نامحدود است كه در آن، واپسين پيشواى معصوم به دليل‌هايى در پردۀ غيبت به سر مى‌برد.