نام الرسائل العشر در مجموعه‌اى بزرگ‌تر با عنوان الحاوى للفتاوى به چاپ رسيده است. وى در ابتداى اين رساله مى‌نويسد:

اين، بخشى است كه احاديث و آثار وارد شده دربارۀ مهدى را در آن جمع كردم و چهل حديثى كه حافظ ابو نعيم آن‌ها را ذكر كرده، به صورت خلاصه آوردم و آنچه او نياورده بر آن افزودم و به صورت (ك) آن را رمزگذارى كردم. [1]

مجموع احاديثى كه در اين كتاب جمع‌آورى شده-چه آنچه از ابو نعيم نقل كرده و چه آنچه خودش بر آن افزوده است-بالغ بر دويست حديث است. وى در پايان احاديث، با عنوان تنبيهات، چهار نكته مهم را يادآور شده است:

1. مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف يكى از خلفاى دوازده‌گانه است كه در حديث جابر بن سمره ذكر شده است.

2. مهدى عليه السّلام نمى‌تواند از فرزندان عباس بن مطلب باشد.

3. سند حديث «لا مهدى الا عيسى بن مريم» ضعيف است؛ چون با نقل متواتر كه گوياى ظهور مهدى عليه السّلام است و اين‌كه او از فرزندان رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم است و عيسى پشت سر او نماز مى‌خواند، متعارض است.

4. آنچه نقل شده است كه مهدى از مغرب ظهور خواهد كرد، هيچ دليل و پايه‌اى ندارد. [2]

اين كتاب، هم‌اكنون به شكلى زيبا با تحقيق محمد كاظم موسوى، همراه"رسالة عقيدة اهل السنة و الاثر فى المهدى المنتظر اثر شيخ عبد المحسن العباد آل بدر، توسط مجمع جهانى تقريب بين مذاهب اسلامى، انتشار و در اختيار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

فرقۀ معتقد به مهدويت امام عسكرى عليه السّلام

فرقه‌اى از شيعيان اماميه بودند كه حضرت امام حسن عسكرى عليه السّلام را مهدى موعود پنداشته، به غيبت او قائل شدند. شيخ صدوق، آنان را با عنوان واقفيه ياد كرده، مى‌نويسد:

واقفيه ادعا كردند امام حسن