چگونه رقم خواهد خورد؟ آيا دنيا به سمت پيشرفت، توسعه، تعالى و تكامل حركت مى‌كند يا نه؟ در آينده نزديك يا دور، زندگى بشرى چگونه خواهد بود؟ آيا وعده‌هاى اديان و مكاتب درباره آينده تحقّق خواهد يافت يا نه؟ با توجّه به پيشرفت مادى بشر، وضعيت تكنولوژى و صنعت چگونه خواهد بود؟

با رخ‌نمايى اين‌گونه پرسش‌ها و صدها سؤال ديگر، توجه به آينده، ضرورت و اهميّت ويژه‌اى يافته است و دولت‌ها و صاحبان دانش و انديشه، همواره به فكر برنامه‌ريزى و سياستگذارى (در عرصۀ اقتصاد، سياست، امنيت، مديريت و. . .) براى آينده و پيشدستى برابر مشكلات احتمالى بوده‌اند و خواسته‌اند آينده‌اى مطمئن و توسعه‌آميز براى كشورهاى خود رقم زنند.

از طرف ديگر، پديده‌ها و تحولات سريع و شگرفى كه در عرصه بين الملل رخ داده است (مانند تحولات جهانى شدن و پيشرفت‌هاى فناورى اطلاعاتى و ارتباطاتى و تشكيل دهكده جهانى و. . .) باعث شده است انديشمندان و فيلسوفان توجّه ويژه‌اى نسبت به آينده جهان داشته باشند و دربارۀ خطرات و تحوّلات احتمالى هشدارهايى بدهند.

اديان-به‌ويژه دين اسلام-نيز توجّه ويژه‌اى به آيندۀ بشر دارند و افقى روشن و اميدوارانه فراروى انسان گشوده‌اند و آينده‌اى توأم با عدالت، امنيت، معنويت و پيشرفت براى جهان پيش‌بينى كرده‌اند. اين وعده و بشارت به دست خاتم اوصيا، موعود آسمانى و حجت الهى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف تحقق خواهد يافت.

پس مطالعه و پژوهش دربارۀ «آينده» ، در حال حاضر اهميت و ضرورت ويژه‌اى يافته و «آينده پژوهى» -هرچند با پيشينۀ اندك و نوظهور-جايگاه مهم و برجسته‌اى ميان علوم پيدا كرده و يكى از رشته‌هاى علمى، مطرح شده است.

در رابطه با آينده، اصطلاحات و الفاظ گوناگونى از قبيل: فرجام‌مندى، آينده‌نگرى، پيش‌بينى، سرنوشت‌باورى، آينده‌باورى، غيب‌گويى، آينده‌شناسى، دورانديشى و. . . به كار مى‌رود؛ اما آنچه اهميّت دارد «روش‌مند كردن پژوهش درباره آينده» و نشان دادن تصويرى جامع و نزديك به واقع از آينده است. بر اين اساس فهم «آينده» ، «تصويرسازى واقع‌بينانه از آينده» و «روش‌مند كردن پژوهش