مسلمانان نخستين و هم حكومت حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف مى‌شود. طبق عقيده عموم مسلمانان-اعم از شيعه و اهل تسنن-آن حضرت سراسر زمين را پر از عدل‌وداد مى‌كند و او مصداق كامل اين آيه است؛ ولى با اين حال، منعى از عموميت و گستردگى مفهوم آن نيست.

گفتنى است ثمرۀ تمام كوشش‌هاى پيامبران و تبليغات مستمر و پى‌گير آنان و نمونه كامل حاكميت توحيد و امنيت كامل و عبادت، زمانى تحقق مى‌يابد كه حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف ظهور مى‌كند. [1]

همان‌گونه كه گفته شد، اين تفسيرها، به معناى انحصار مصداق آيه نيست؛ بلكه بيان مصداق كامل است. ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت، ذيل اين آيه فرمود: [2]«درباره قائم عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف و اصحاب ايشان نازل شده است.»

يكى از مفسران بزرگ در اين‌باره مى‌نويسد:

. . . اين مجتمع طيّب و طاهر با صفاتى كه از فضيلت و قداست دارد، هرگز تاكنون در دنيا منعقد نشده و دنيا از روزى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم مبعوث به رسالت شده، تاكنون، چنين جامعه‌اى به خود نديده است. ناگزير اگر مصداقى پيدا كند، در روزگار حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف خواهد بود؛ چون اخبار متواترى كه از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم و امامان اهل بيت عليهم السّلام در خصوصيات آن حضرت وارد شده است، از تشكيل چنين جامعه‌اى خبر مى‌دهد. البته اين در صورتى است كه روى سخن در آيه را متوجه مجتمع صالح بدانيم، نه تنها حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف.»

آن‌گاه ادامه مى‌دهد:

خواهيد گفت: طبق اين نظريه چه معنا دارد كه روى سخن را در زمان نزول آيه به اَلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ ؛ كند؛ در حالى كه مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف آن روز نبود (نه خودش بود و نه يكى از اهل زمانش) ؟

در پاسخ مى‌گوييم: اين سؤال، ناشى از اين است كه پرسش‌كننده، ميان خطاب‌هاى فردى با خطاب‌هاى اجتماعى خلط كرده است؛ چون خطاب ممكن است دو جور متوجه