responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ نامه مهدویت نویسنده : سلیمیان، خدامراد    جلد : 1  صفحه : 201

خدمت حضرت على عليه السّلام آمد؛ در حالى كه حضرت غذا مى‌خورد. هنگامى كه چشم امام عليه السّلام به عمار افتاد، فرمود:

«بيا.» عمار آمد و نشست و با امام عليه السّلام غذا خورد. [1]

آن مرد سخت در تعجّب فرورفت و ناباورانه به اين صحنه نگريست؛ چرا كه عمار به او قول داده بود و قسم خورده بود تا به وعده‌اش وفا نكند، غذا نخورد. گويى قول و قسم خود را فراموش كرده است.

هنگامى كه عمار برخاست و با حضرت على عليه السّلام خداحافظى كرد، آن مرد رو به او كرد و گفت: «عجيب است! تو سوگند ياد كردى كه غذا نخورى و آب ننوشى و بر زمين ننشينى، مگر اين‌كه «دابة الارض» را به من نشان دهى.» عمار در پاسخ گفت: «من او را به تو نشان دادم اگر فهميدى.» [2]

نيز ن. ك: اشراط الساعة، آستانۀ قيامت.

خروج دجّال

از نشانه‌هاى نزديك شدن رستاخيز بزرگ در عصر ظهور

«دجّال» در زبان عربى به معناى «آب طلا» و طلا اندود كردن است و به همين علت، افراد بسيار دروغ‌گو كه باطل را حق جلوه مى‌دهند «دجّال» ناميده مى‌شوند. [3]

از روايات استفاده مى‌شود دجّال ستمكارى است كه در آخر الزمان، مردم را گمراه خواهد كرد. البته در آموزه‌هاى هرسه دين يهوديت، مسيحيت و اسلام از آن سخن به ميان آمده است. افرادى در هرسه جامعه دينى مى‌گويند: دجّال تولد يافته و زنده است. [4]

در رواياتى چند از خروج «دجّال» به عنوان نشانۀ ظهور و در برخى ديگر از آن به عنوان يكى از «اشراط السّاعة» ياد شده است. اين نشانه، در كتاب‌هاى اهل سنّت بيشتر، يكى از نشانه‌هاى برپايى قيامت دانسته شده است؛ [5]ولى در منابع روايى شيعه،


[1] . نمل (27) :82.

[2] . ناصر مكارم شيرازى و ديگران، تفسير نمونه، ج 15، ص 551-553.

[3] . ر. ك: ابن منظور، لسان العرب، ج 4، ص 294.

[4] . ر. ك: متقى هندى، كنز العمال، ج 14، ص 323 -282.

[5] . مسلم، صحيح، باب فى الآيات التى تكون-

نام کتاب : فرهنگ نامه مهدویت نویسنده : سلیمیان، خدامراد    جلد : 1  صفحه : 201
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست