معصوم عليهم السّلام منصوب از سوى او، واجب است؛ چه بر كسانى كه بيعت كرده‌اند و چه با آنان بيعت نكرده باشند. و به تعبير ديگر، لازمۀ مقام نبوّت و امامت، وجوب اطاعت است؛ همان‌گونه كه قرآن مى‌فرمايد:

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [نيز]اطاعت كنيد.

حال اين پرسش پيش مى‌آيد كه اگر چنين است، چرا پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم از ياران خود يا تازه مسلمانان، بيعت گرفت كه دو نمونه آن (بيعت رضوان و بيعت با اهل مكه) به طور صريح در قرآن آمده است؟ [2]

در پاسخ بايد گفت: بدون شك اين بيعت‌ها يك نوع تأكيد بر وفادارى بوده كه در مواقع خاصى انجام مى‌گرفته است؛ به‌ويژه براى مقابله با بحران‌ها و حوادث سخت از آن استفاده مى‌شده است، تا در سايۀ آن، روح تازه‌اى در كالبد افراد دميده شود.

همين امر در بيعت با حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف خواهد بود كه جنبه تأكيد بر وفادارى دارد. يكى از كارهاى نخست حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف هنگام ظهور، بيعت با ياران خود است. اين بيعت، در مسجد الحرام و بين ركن و مقام صورت مى‌گيرد. [3]همان‌گونه كه پيش از اين ياد شد، در رواياتى نقل شده است كه نخستين بيعت‌كننده با حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف، جبرئيل امين است.

امام باقر عليه السّلام فرمود:

. . . پس نخستين كسى كه با او بيعت كند، جبرئيل است. سپس آن 313 نفر [بيعت مى‌كنند]. . . . [4]

پس از اين بيعت ويژه، حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف با ديگر ياران خود بيعت خواهد كرد.

افزون بر روايات شيعه در پاره‌اى از روايات اهل سنّت نيز بر بيعت ياران حضرت با ايشان تأكيد شده