وجود ندارد؛ به دليل اين كه عيسى، الياس و خضر كه از اولياى خداوند مى‌باشند، زنده هستند و دجال و ابليس، كه از دشمنان خداوند مى‌باشند نيز زنده هستند و زنده بودن اين‌ها، به وسيلۀ قرآن و سنّت اثبات شده است. آن‌گاه كه بر اين موضوع اتفاق كرده‌اند، زنده بودن مهدى را انكار نموده‌اند. . . پس به سخن هيچ عاقلى بعد از اين توجه نمى‌شود، در اين كه باقى بودن مهدى را انكار كند. [1]

به باور تاريخ‌نگاران، نويسندۀ كتاب، در سال 658 ق در جامع اموى دمشق، به دست گروهى از عوام و به جهت تمايل وى به شيعه، كشته شد. [2]

آيت اللّه حسن‌زاده آملى در وصف اين كتاب مى‌نويسد:

كتاب بيان در عين‌حال كه صغير الحجم است، بسيار عظيم النفع است. اين كتاب موجز حائز فوايدى گرانقدر و ارزشمند است و هرچند هريك از ابواب آن را در امر صاحب الامر عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف اهميّتى بسزا است؛ لكن بعضى از ابواب-به خصوص باب‌هاى دوم و هفتم و نهم و سيزدهم و بيست و چهارم و بيست و پنجم-را شأنى ديگر و در خور دقت بيشتر و بهتر است. [3]

خانه‌اى كه از هنگام ولادت حضرت مهدى عليه السّلام چراغى در آن روشن شده

«بيت» در لغت به معناى خانه و «حمد» به معناى ستايش و ثنا است. اين واژه در بعضى از روايات، به كاررفته و به عنوان جايگاهى مربوط به حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف معرفى شده است. مفضل گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام فرمود:

همانا براى صاحب اين امر، خانه‌اى است كه بدان بيت الحمد مى‌گويند.

در آن، چراغى هست كه از هنگام ولادت روشنى مى‌بخشد و تا روزى كه با شمشير قيام مى‌كند، خاموش نخواهد شد. [4]