مهمترين تحولات سياسى ايران و جهان
ارکان مائده

حذف نام گروهك تروريستى مجاهدين خلق از ليست سياه اتحاديه اروپا
مهلت پايانى دولت عراق به مجاهدين خلق همزمان با خروج نام اين سازمان از ليست تروريست اروپا: اردوگاه مجاهدين خلق ايران در بغداد كه به »پادگان اشرف« موسوم است، بسته اعلام شد. اين امر به دنبال تحويل گرفتن امور امنيتى عراق توسط نيروهاى امنيتى و نظامى اين كشور - بعد از تصويب توافقنامه امنيتى بغداد - واشنگتن صورت گرفت. در همين حال اتحاديه اروپا در نشست خود در بروكسل نام اين سازمان را از ليست گروه‌هاى تروريستى خارج كرده است.
شش ماه قبل نورى المالكى، نخست وزير عراق، به سازمان مجاهدين خلق كه مقر آنها در منطقه‌اى به نام »معكسر خالص« موسوم به اردوگاه اشرف در نزديكى بغداد است، اعلام كرد كه طبق قانون اساسى عراق اين سازمان، سازمانى تروريستى است و اعضاى آن شش ماه فرصت دارند كه خاك عراق را براى هميشه ترك كنند و به كشور ايران و يا كشور ديگرى بروند. دولت عراق همچنين اعلام كرد مردم عراق حق معامله و يا رابطه‌اى با اين گروهك تروريستى نبايد داشته باشند. اكنون كه براساس توافقنامه امنيتى بغداد - واشنگتن نيروهاى امريكايى از شهرهاى عراق و همچنين بغداد پايتخت خارج شده‌اند امور اين پادگان را به دست گرفته‌اند. دولت عراق اعلام كرده است اعضاى سازمان مجاهدين خلق بايد عراق را ترك كنند اما عراق هرگز آنها را تحت فشار قرار نمى‌دهد كه حتماً به ايران باز گردند.
در جريان سفر موفق الربيعى، مشاور امنيت ملى عراق به تهران وى در جمع خبرنگاران اظهار داشت كه سازمان مجاهدين خلق سازمانى تروريستى است و براى هميشه بسته اعلام مى‌شود. وى افزود در بين گروهك منافقين حاضر در پادگان اشرف كسانى هستند كه دستشان به خون مردم عراق آغشته است، اما ما آنها را به همراه محاكمه به دادگاه‌هاى صالحه عراق خواهيم برد و همچنين برخى از اين افراد كه دستشان كه به خون مردم ايران آغشته است ما با آنها طبق توافقنامه امنيتى عمل خواهيم كرد. البته اكثر آنها قبلاً ابراز علاقه كرده‌اند كه داوطلبانه به ايران بازگردند. در راستاى اين اقدام دولت عراق وزراى خارجه اتحاديه اروپا در نشست بروكسل اعلام كردند كه اين سازمان و اعضاى آن را از فهرست سازمان‌هاى تروريستى خارج كرده‌اند. اين اقدام اتحاديه كه ظاهراً در پى رأى بدوى دادگاهى در لوكزامبورگ صورت گرفت اقدامى سياسى و نه حقوقى از طرف تهران قلمداد شده است و بدين ترتيب تصميم دوگانه اتحاديه اروپا در قبال حذف نام گروهك منافقين از ليست سياه خود باعث تيره‌تر شدن روابط تهران - بروكسل خواهد شد. اين تصميم اتحاديه اروپا در ذهن اين مسئله را متبادر مى‌كند كه اتحاديه بر مبناى چه اساس و معيارى چنين تصميمى را گرفته است؟ و چرا تصميمى كه قبلاً خود گرفته بود در نشست بروكسل تجديد نظر كرده و دوباره نام اين گروهك را از ليست سياه خود خارج كرده است. بدين ترتيب ابهامات زيادى در خصوص ماهيت و اهداف اتحاديه اروپا در راستاى اين تصميم وجود دارد. اين امرنشان مى‌دهد كه اتحاديه اروپا از اين گروهك به عنوان ابزار سياسى استفاده مى‌كند و براى تحت فشار قراردادن ايران براى توقف غنى سازى اورانيوم اين تصميم را گرفته است. در همين راستا شبكه الجزيره اظهار داشت سازمان مجاهدين خلق نسبت به 6 سال گذشته چه رويكردى داشته كه اتحاديه اروپا به حذف نام اين گروهك از ليست سياه خود پرداخته است. اين سازمان كه در كارنامه خود جناياتى همچون خيانت به ملت و كشور در جنگ هشت ساله عراق عليه ايران، همكارى با صدام حسين و سركوب شيعيان عراق داشته است چگونه از نظر اتحاديه اروپا نام آن از ليست تروريستى خود خارج كرده است. شايدبه ضعف دستگاه سياست خارجى جمهورى اسلامى ايران بر گردد كه اتحاديه اروپا چنين تصميمى را گرفته است.
سازمان مجاهدين خلق ايران در سال 1344 توسط سه دانشجو به نام‌هاى محمد حنيف نژاد سعيد محسن و على اصغر بديع زادگان و با استراتژى مبارزه مسلحانه عليه دولت پهلوى تاسيس شد. اين سه دانشجو كه از شاخه دانشجوئى نهضت آزادى بودند به دليل اينكه خواهان اقداماتى قهرآميز و مسلحانه عليه رژيم شاه بودند از نهضت آزادى جدا شدند. از ديدگاه كادر مركزى سازمان مجاهدين خلق كه عمدتا دانشجو و فارغ التحصيل دانشگاه بودند وجود فقر، نا برابرى و بى عدالتى و ظلم و ستم در جامعه ونيز وابستگى دولت ايران به امپرياليسم غرب باعث شده بود كه اين افراد براى بدست آوردن برابرى، مساوات، آزادى واستقلال دست به تشكيل سازمان مذكور بزنند و از آنجا كه احساس مى‌كردند رژيم شاه از طريق مسالمت‌آميز قابل اصلاح نيست به مبارزه مسلحانه روى آوردند. اما در سال 1350 ساواك ضربه سختى (ضربه 50) به سازمان مجاهدين واردكرد. اعضاى مركزى اين سازمان را اعدام و بقيه اعضا را روانه زندان كرد. ولى در سالهاى بعد اين سازمان دوباره خود را بازسازى كرد. بعد از پيروزى انقلاب اسلامى و آزادى مسعود رجوى، موسى خيابانى و ديگر اعضاسازمان به تقويت تشكيلات خود و به جذب جوانان پرداخت. اما از آنجائى كه مجاهدين خلق به دليل اقدامات نادرستشان نتوانستند وارد قدرت شوند به مخالفت با نظام جمهورى اسلامى پرداختند، تظاهرات‌ها و ميتينگ‌هاى سياسى به راه انداختند و دست به ترور زدند. در سال 60 حداقل سيصد نفر توسط منافقين ترور شدند اما نيروهاى انقلابى توانستند آنها را در هم بكوبند. بعد از اين شكست بود كه مسعود رجوى همراه با ديگر اعضاى سازمان مجاهدين به پاريس و از آنجا به عراق مهاجرت كردند و در اردوگاه موسوم به پادگان اشرف سكنى گزيدند. پس از پذيرش قطعنامه 598 از سوى ايران، سازمان مجاهدين به اين نتيجه رسيد كه نظام سياسى ايران دچار ضعف گشته و خسته از جنگ هشت ساله قطعنامه سازمان ملل را پذيرفته است به همين دليل در سال 1367 عمليات وسيعى به نام »فروغ جاودان« كه به آن عمليات »مرصاد« مى‌گوئيم در منطقه غرب ايران آغاز كردند تا به سوى تهران بيايند و آنجا را به تسخير خود در آورند. اما از نيروهاى نظامى ايران شكست سختى را متحمل شدند و از آن به بعد بود كه اين گروهك منفور ابزار دست صدام حسين شد و به كارهاى جاسوسى دست زد و تا به امروز به انجام عمليات تروريستى عليه ملت عراق مشغول است، در همين راستا به نقل از سايت تابناك چندين شبكه عراق از جمله »الفرات« و »الديار« در اخبار خود اعلام كرده‌اند يك فرمانده گروه تروريستى در عراق كه به تازگى در اين كشور توسط نيروهاى امنيتى دستگير شده است در اعترافات خود تاكيد كرده كه گروهك تروريستى منافقين برنامه‌ريزى فعاليت‌هاى تروريستى در عراق را عهده دار بوده و اعمال تروريستى را هدايت مى‌كند.
بعد از حادثه يازدهم سپتامبر سازمان مجاهدين خلق از سال 2002 ميلادى در ليست گروههاى سياه اتحاديه اروپا و امريكا قرار گرفت. تصميم اتحاديه اروپا بر قرار دادن نام مجاهدين در فهرست گروه‌هاى تروريستى به دليل اقداماتى بود كه پس از حادثه 11/9 و براى احترام به قطعنامه شوراى امنيت سازمان ملل متحد صورت گرفت. بدين ترتيب قرار گرفتن نام سازمان مجاهدين خلق در ليست سياه اروپا به پيشنهاد انگليس بود. گرچه تاكنون نهادهاى عالى قضائى اين كشور تصميم فوق را لغو كرده‌اند. در همين راستا دادگاه بدوى لوكزامبورگ در ماه گذشته ميلادى اعلام كرد كه اتحاديه اروپا اشتباهاً دارائى گروهك منافقين را توقيف كرده است.به اين ترتيب بود كه درنشست وزراى خارجه اتحاديه اروپا در بروكسل كه در هفته گذشته برگزار شد اتحاديه اروپا نام اين سازمان را از فهرست تروريستى خارج كرد تا به اين ترتيب مشكلات آنها براى خارج شدن از عراق بر طرف گردد. البته لازم به ذكر است كه ايالات متحده امريكا در دوره وزارت كاندوليزا رايس، وزير خارجه وقت، اين سازمان را از ليست گروههاى تروريستى خارج كرد. اما در هفته‌هاى گذشته وزارت خزانه دارى امريكا كليه دارايى‌ها و اموال گروهك منافقين را مسدود كرد و اين سازمان را سازمانى تروريستى خواند.
اكنون وزارت امور خارجه امريكا در مخالفت با اقدام 27 عضو اتحاديه اروپا اعلام كرد كه نام گروهك مجاهدين همچنان در ليست سياه خود باقى مى‌ماند. به نظر مى‌رسد اين تصميم دولت جديد باراك اوباما در جهت نزديكى به ايران و باز كردن روابط منجمد ميان تهران و واشنگتن صورت گرفته است. دولت فرانسه هم با توجه به اينكه يكى از اعضاى اتحاديه اروپا مى‌باشد اعلام كرد كه پاريس در تلاش است براى حفظ نام منافقين در ليست گروه‌هاى تروريسم اتحاديه اروپا دادخواست استينافى را به دادگاه اتحاديه اروپا ارائه كند. بدين ترتيب تصميم دو گانه اتحاديه اروپا در قبال مسئله حذف نام گروهك مجاهدين خلق از ليست سياه خود باعث تيره‌تر شدن روابط ايران و اروپا خواهد شد.

روابط تل آويل - آنكارا بعد از درگيرى لفظى
اجلاسيه جهانى داووس تحت تاثير بحران غزه: امسال اجلاسيه جهانى داووس تحت تاثير درگيرى لفظى رجب طيب اردوغان، نخست وزير تركيه، با شيمون پرز، رئيس جمهور اسرائيل قرار گرفت و اين نشست مهم جهانى را تحت الشعاع قرارداد.
اجلاسيه جهانى داووس هر ساله به منظور بحث و بررسى موضوعات مهم جهانى با شركت رهبران جهان برگزار مى‌شود. امسال اين اجلاسيه با عنوان »شكل دادن جهان پس از بحران« برگزار شد، داراى حاشيه مهمى بود كه توجه جهانيان را به خود جلب كرد. لازم به ذكر است اجلاسيه داووس هر ساله داراى نشست‌هاى جانبى مهمى در رابطه با موضوعات مهم نظام بين الملل است. نشست »غزه، مدلى براى خاور ميانه« يكى از اين نشستها بود كه در حاشيه اجلاشيه داووس برگزار شد. ابتدا شيمون پرز در سخنانى طولانى به تشريح حمايت نظامى اسرائيل به نوار غزه و دفاع از آنچه كه انجام داده است، پرداخت. تا جايى كه فلسطينى‌ها را مسئول حملات موشكى اسرائيل به غزه معرفى كرد. سخنان دروغ همراه با اتهام پرز در اين نشست كه با حضور بان كى مون، دبير كل سازمان ملل متحد، عمرو موسى، رئيس اتحاديه عرب بيان شد. با واكنش تند رجب طيب اردوغان روبرو گشت. اردوغان با بيان اينكه كشورش در حل بحران غزه تلاش‌هاى ديپلماتيك زيادى كرده است ولى اسرائيل به اين درخواستها توجهى نكرده و حتى در مذاكرات صلح اسرائيل - سوريه را كه در مرحله نهايى بود، با حمله به غزه ناكام گذاشت. به اظهارات دروغين پرز واكنش تندى نشان داد. نخست وزير تركيه در اشاره به پرز ابراز داشت كه سردمداران تل آويل كشتن كودكان غزه را خوب بلدند. وى در ادامه غزه را زندانى با آسمان باز تشبيه كرد و رويكرد نظامى رژيم صهيونيستى در بحران غزه به باد انتقاد گرفت. اين اقدام اردوغان با واكنش مثبت جهانيان خصوصاً جنبش حماس و جهاد اسلامى روبرو گشت.
اقدام رجب طيب اردوغان در اجلاسيه جهانى داووس از آن جهت داراى اهميت مى‌باشد كه اولاً وى در يك نشست مهم جهانى و در حضور رهبران جهان كه داعيه برقرارى صلح دارند به دفاع از مردم بى دفاع غزه پرادخت. اقدامى كه انجام آن جسارت مى‌خواهد. در اين نشست كه بان كى مون و عمرو موسى هم شركت داشتند هيچ واكنشى به اظهارات غير مسئولانه و دروغ پرز نكرده و همچنان صم - بكم به اظهارات يك رئيس جمهور جنايتكار گوش مى‌دادنند. رئيس جمهورى كه به دليل استفاده از بمب‌هاى فسفر زا بايد محاكمه شود. به اين دليل كه بر طبق كنوانسيون‌هاى ژنو و پروتكل الحاقى1983 استفاده از اين بمب‌ها در جنگ‌ها منع شده و استفاده كنندگان از آن به عنوان جنايتكار جنگى شناخته مى‌شوند. اما واكنش مناسب و خوب اردوغان او را به يك قهرمان ملى در داخل كشورش تبديل كرد و در بعد جهانى هم موفقيت تركيه را در جهان، خصوصاً جهان اسلام ارتقاء داد. اقدام نخست وزير تركيه نشان از هنر وى در عرصه سياست است آنجا كه در ادبيات سياسى، سياست را هنر مى‌دانند.
ثانياً تل‌آويو و آنكارا داراى روابط نزديك نظامى، امنيتى و اقتصادى با يكديگر هستند. اينكه اين درگيرى لفظى در روابط گسترده و استراتژيك اين دو تاثير خواهد گذاشت يا نه، ابتدا بايد به اهميت روابط تركيه و اسرائيل پرداخت. تركيه و اسرائيل »زوج غير عادى خاورميانه« از گذشته داراى روابط نظامى و اقتصادى بايكديگر بوده‌اند. تركيه گرچه در نشست 1947 ميلادى سازمان‌ملل متحد كه به منظور به رسميت شناختن اسرائيل برگزار شده بود، به مخالفت با همراه كشورهاى عربى پرداخت، اما در سال 1949 به تبعيت از دول غربى نخستين كشورى بود كه اسرائيل را به رسميت شناخت و از اين موقع بود كه روابط نه چندان گسترده و ناپايدار تل آويو - آنكارا شكل گرفت. در همين راستا تركيه و اسرائيل در سال 1952 قرار داد تبادل اطلاعات را به امضاء رساندند كه منجر به توسعه همكارى نظامى و اقتصادى ميان اين دو شد. اما در جنگ شش روزه اعراب و اسرائيل(1967) روابط تركيه و اسرائيل دوباره رو به سردى گرائيد. تا سال 1980 كه »تورگوت اوزال« در تركيه به قدرت رسيد. سردى روابط ميان اين دو كشور به اين دليل بود كه تركيه به منظور افزايش نقش خود در خاور ميانه به همراهى با دولت‌هاى عربى پرداخت. از طرف ديگر آنكارا براى حمايت عرب‌ها در قضيه قبرس از او، به حمايت از دولت‌هاى عربى نياز داشت. اما در سال 1992 روابط اين دو وارد مرحله جديدى شد. امضاى قراردادهاى نظامى كه منجر به گسترش روابط تل آويو - آنكارا شد. از جمله قرارداد واگذارى54 فروند فانتوم »اف - 4« ازسوى تركيه به اسرائيل. اسرائيل هم متعهد شد در فرآيند بازسازى تشكيلات نظامى تركيه در مرزهاى مشترك اين كشور با ايران، عراق و سوريه به آنكارا يارى رساند و نقش پيش گيرانه عليه شبه نظاميان كرد ايفاكند. در راستاى همكارى‌هاى نظامى تل آويو - آنكارا روابط اقتصادى اين دو هم رشد پيدا كرد كه مى‌توان به احداث خط لوله آب درياى سياه ميان تركيه و اسرائيل اشاره كرد. اما پيروزى اسلام‌گراها در تركيه (2002) منجر به نگرانى اسرائيلى‌ها شد لذا در روابط تل‌آويو - آنكارا تأثير گذاشت و تا اندازه رو به سردى گرائيد. اما سال 2005 سرآغاز فصل جديدى در روابط اين زوج غير عادى خاورميانه محسوب مى‌شود. مسافرت عبدالله گل، وزير خارجه وقت تركيه به اسرائيل و پيشنهاد ميانجيگرى در مناقشه سوريه - اسرائيل به تل آويو. در پاسخ به اين سفر مقامات اسرائيلى هياتى را به منظور انعقاد قراردادهاى نظامى به آنكارا اعزام كردند و پيشنهاد تركيه راه به جائى نبرد. بدين ترتيب مى‌توان گفت روابط اين دو كشور تا قبل از پايان جنگ سرد از نوعى دو گانگى و ناپايدارى برخوردار بود. كه علت آن را مى‌توان حساسيت اعراب نسبت به سياست‌هاى آنكارا در قبال اسرائيل، بحران اقتصادى تركيه و فشار افكار عمومى اين كشور دانست.
اما بعد از پايان جنگ سرد و با توجه به تحولات جهانى روابط تركيه و اسرائيل درابعاد نظامى و اقتصادى گسترش يافت و تا به امروز ادامه دارد. لذا با توجه به عمق روابط استراتژيك تل آويو - آنكارا بعيد به نظر مى‌آيد كه اين درگيرى لفظى منجربه ايجاد تنش در محور آنكار - تل آويو گردد. گرچه رئيس جمهور اسرائيل بعد از پايان نشست داووس اعلام كرد كه اين درگيرى لفظى در روابط دو كشور تأثيرى نخواهد گذاشت و هر دو تلاش دارند به دليل روابط گسترده - اقتصادى و امنيتى كه با يكديگر دارند، اين درگيرى لفظى را بى اهميت جلوه دهند. بدين ترتيب تركيه نشان داد هم مى‌تواند متحد استراتژيك امريكا، هم عضو ناتو و هم در راه تلاش براى پيوستن به اتحاديه اروپا باشدو هم عضو فعال جهان اسلام كه هر جا و هر زمان لازم باشد از مسلمانان دفاع كند.

روزهاى پايانى طولانى‌ترين جنگ داخلى آسيا
فرمانده ارتش سريلانكا: شكست شورشيان تاميل نزديك است: پس از سه دهه درگيرى نيروهاى نظامى دولت سريلانكا و شورشيان موسوم به ببرهاى تاميل ( L T T E) و يك دهه حمله تهاجمى عليه اين شورشيان سرانجام هفته گذشته فرمانده ارتش سريلانكا اعلام كرد كه توانسته‌اند آخرين پايگاه شورشيان جدائى طلب تاميل را در شمال اين كشور تصرف كنند و ببرهاى تاميل را به داخل جنگل‌هاى استوائى بفرستند تا جنگ رادر اين منطقه ادامه دهند.
سى سال درگيرى و جنگ داخلى ميان نيروهاى دولتى سريلانكا و شورشيان تاميل و چندين بار اعلام آتش بس به واسطه دولتى‌ها اين دو همچنان با يكديگر درگير هستند. طرح‌هاى صلح هند و نروژ در طول ساليان درگيرى هيچ كدام راه به جائى نبرده است تا اينكه هفته گذشته ارتش سريلانكا اعلام كرد كه شكست شورشيان نزديك است.
سريلانكا كه از آن به عنوان گوشواره شبه قاره هند ياد مى‌شود از ساليان دور (اواسط قرن شانزدهم ميلادى) تحت سلطه استعمار اروپا پرتغال، هلند و بعد بريتانيا درآمد تا اينكه در سال 1948 ميلادى و با كناره‌گيرى بريتانيا از جنوب آسيا اين كشور اعلام استقلال كرد. اولين حكومت در اين كشور توسط روشنفكران انگليسى زبان تشكيل شد. روشنفكرانى كه تحت سلطه استعمار انگليس تربيت شده بودند. اينان توانستند از طريق حزب متحد ملى سريلانكا قدرت را بدست گيرند. اما در سال 1965 با تأسيس حزب آزادى به رهبرى »سليمان باندار نايكه« اين حزب توانست قدرت را بدست گيرد و باندار نايكه كه از رهبران جنبش عدم تعهد بود زبان سينهالى را زبان رسمى كشور اعلام كرد. اين اقدام به جهت از بين بردن نفوذ بريتانيا صورت گرفت. اما باعث ناخرسندى جمعيت تاميلى زبان شد. اين اقدام حزب آزادى و اقدام دولت قبلى (حزب متحد ملى) كه شهروندى تاميلى‌هاى هند را انكار كرده بود به منزوى شدن بيشتر تاميلى انجاميد. اين تصميمات باعث ايجاد تنش و درگيرى ميان تاميلى‌ها و دولت سريلانكا شد و در دهه هفتاد ميلادى حملات تروريستى عليه دولت سريلانكا شروع شد و درگيرى‌ها به جنگ داخلى تبديل گشت. درسال 1983 كه درگيرى‌ها در شمال و شرق سريلانكا گسترش يافت. تاميلى‌ها خواهان تشكيل يك دولت خود مختار تاميل در بخش‌هاى شمالى سريلانكا شدند و تلاش‌هايشان در اين رابطه آغاز شد. اين گروه شورشى شهر جفنا را اشغال كرد، اما با توافق ميان هند وسريلانكا نيروهاى پاسدار صلح هند به منظور برقرارى ثبات و آرامش وارد خاك سريلانكا شدند. بر طبق اين توافقنامه صلح قرار شد دولت سريلانكا شوراهاى محلى خود مختار را به ايالت شمالى تفويض كند تا جنگ و درگيرى با تاميل‌ها خاتمه يابد در همين حال دولت راجيوگاندى، نخست وزير وقت هند، هم اعلام آمادگى كرد تا سربازان پاسدار صلح هند به شمال سريلانكا اعزام شود. با ورود سربازان صلح به منطقه توقف درگيرى‌ها آرامش نسبى در منطقه حاكم شد. اما بعد از مدتى رئيس جمهور وقت سريلانكا خواهان خروج نيروهاى هندى از خاك سريلانكا شد كه با مقاومت نيروهاى پاسدار صلح هند روبرو شد. اين مسئله باعث شد تا رئيس جمهور براى خارج كردن نيروهاى هند از ايالت شمالى با سازمان آزاديبخش تاميل وارد گفت و گو شود. اما اين امر باعث شد تا كم كم شورشيان تاميل مواضع شان را به دولت سريلانكا نزديك كنند و حتى رئيس جمهور براى مقابله با نيروهاى هندى به شورشيان تاميل كمك نظامى كرد. سرانجام در سال 1989 با توافق دو كشور هند و سريلانكا نيروهاى هندى خاك سريلانكا را ترك كردند. با خروج نيروهاى هندى از خاك سريلانكا مجدداً شورشيان با نيروهاى دولتى درگير شدند و آتش جنگ شروع شد. در همين راستا شورشيان تاميل براى انتقام جوئى از دولت هند راجيو گاندى نخست وزير هند را ترور كردند. بدين ترتيب دولت هند نتوانست اختلافات ميان شورشيان تاميل و دولت سريلانكا را حل و فصل نمايد. در سال 2002 با پا در ميانى دولت نروژ قرارداد آتش بس بين طرفين درگير امضاء شد كه البته هيچ يك از طرفين به اين آتش بس پايبند نبودند. با حملات مجدد شورشيان، دولت سريلانكا به دولت نروژ اعلام كردكه به اين آتش بس پايان مى‌دهد، گرچه دولت سريلانكا در كنار لغو آتش بس خواهان گفت و گو براى حل بحران است. لغو آتش بس از سوى دولت سريلانكا باعث ناخرسندى اروپا شد. بدين ترتيب اين درگيريها تا به اكنون ادامه داشته است اما هفته گذشته فرمانده ارتش سريلانكا اعلام كرد كه شكست شورشيان تاميل نزديك است.
شورشيان تاميل در طول سى سال جنگ با دولت مركزى سريلانكا توانستند شبه دولتى را در مناطق تحت سلطه خود (شمال و شرق سريلانكا) تشكيل دهند و به فعاليت‌هاى اقتصادى و سياسى بپردازند اما اكنون با حملات تهاجمى دولت منجر به فرار به داخل جنگل‌ها شده‌اند. سه دهه درگيرى و جنگ در سريلانكا منجر به كشته شدن 800 هزار نفر شد و امنيت اين كشور شد. طبق گزارش اطلاعاتى جينر بين سال‌هاى 2000 - 1980ميلادى ببرهاى تاميل 163 عمليات انتحارى در شهرها و مراكز نظامى سريلانكا انجام داده‌اند و امروزه اين حملات به مواضع دولت تسرى پيدا كرده است. اين گزارش مى‌افزايد فقدان امنيت تا به آنجا رسيده است كه حتى مردم براى رفتن به محل كار نيز با مشكل مواجه هستند. سه دهه جنگ كشوررا به لحاظ اقتصادى اجتماعى و فرهنگى عقب نگاه داشت. سالهايى كه مى‌توانست به رشد و شكوفائى سريلانكا بينجامد. كشور سريلانكا با توجه به موفقيت حزب استراتژيكى‌اش از قرن نوزدهم تحت استعمار دول غربى قرار داشت اما بعد از استقلال هم تا به امروز روى آرامش به خود نديده است جنگ داخلى در اين كشور آنقدر طولانى شده است كه جهانيان اين جنگ‌ها را از ياد برده‌اند.