ديوار نژادپرستى
شیرودی مرتضی

مقدمه
على رغم آنكه طرح مسئله جدايى و انفصال مناطق از يك‌ديگر، اولين بار توسط »بن گورين« مطرح گرديد و به دنبال آن در سال 1373/1994، موشه شاحال، وزير پليس اين رژيم، در دوران نخست وزيرى اسحق رابين، طرح اجرايى آن را ارائه نمود،ولى آريل شارون،نخست وزير كنونى رژيم صهيونيستى، اولين كسى بود كه در سال 1381/2002، با طرح ديوار حائل (ديوار امنيتى) آن را به اجرا در آورد.طرح اين ديوار ناشى از برنامه‌اى است كه رژيم صهيونيستى براى آينده منطقه در نظر گرفته، آن كه با نابودى فلسطينيان، و جايگزين نمودن يهوديان مهاجر در آن مناطق، پايدارى خود را تضمين نمايد. اين مسأله از آن جهت اهميّت دارد كه هدف اين رژيم، از احداث اين ديوار، تنها استقرار دولت صهيونيستى در مناطق فلسطينى و تشديد اقدامات نژاد پرستانه عليه فلسطينيان خواهد بود.

تاريخچه
آريل شارون نخست وزير رژيم صهيونيستى با شركت در كنفرانس امنيت در هرتزليا، و ارائه طرح جداسازى خود، بر ضرورت و لزوم همكارى راهبردى با كاخ سفيد تاكيد نمود و اعلام كرد كه هر گونه اقدام اسرائيل، بايد در سايه هماهنگى با دولت آمريكا صورت گيرد.اگر چه اين اظهارات شارون با تفكر گذشته وى تفاوت چندانى ندارد، ولى تنها تغييرى كه در برنامه‌هاى وى مشاهده مى‌شود، تاكيد فراوان بر احداث كمربند امنيتى است، اين ديوار امنيتى مى‌تواند هر گونه ارتباط ميان مناطق فلسطينى تحت كنترل تشكيلات خودگردان را از ديگر مناطق فلسطينى نشين قطع كند.جالب اين است كه شارون بحثى در رابطه با عقب‌نشينى نيروهاى صهيونيست از اين منطقه نكرده است، بلكه تنها هدفش تخليه شهرك‌ها از وجود شهرك‌نشينان و جايگزين كردن آنها با نيروهاى نظامى صهيونيستى است.در حالى شارون برنامه تخليه شهرك‌ها را مطرح مى‌كند كه مسئولان تل آويو قصد گسترش شهرك سازى در بلندى‌هاى جولان را در سر مى‌پرورانند و در صدد افزايش 50 درصدى شهرك‌ها در اين مناطق هستند.
گتو در جامعه امروز عربى به معناى همان منطقه‌اى است كه يهوديان براى سكونت ديروز خود در اقصى نقاط جهان برگزيده‌اند، تا به هر شكل، خود را از محيط اطراف خود جدا سازند و واقعيت اين است كه انديشه گتوى يهود پيوندى دائمى و ريشه‌دار در تفكر طرفداران اين دين دارد.يهوديان هر جايى حتى در خارج از فلسطين هم كه زندگى كنند، باز هم اين انديشه بر تفكر آنان سايه گستر خواهد بود؛ چرا كه تمايل به انفصال و جدايى از بقيه افراد جامعه(غير يهوديان) ريشه در تاريخ يهود دارد.انديشه احداث ديوار حائل كه امروز بولدوزرهاى رژيم صهيونيستى و جرثقيل‌هاى اين رژيم آن را به مرحله اجرا درآورده‌اند، از زمان داوود بن اليعازر وزير جنگ سابق دولت عبرى، به عنوان يك روش نوين ارائه شد.اين طرح در پى شكست اين وزير صهيونيستى در يورش نظامى موسوم به ديوار بازدارنده در سال 2002 مطرح شد. اين ديوار بتونى كه 350 كيلومتر امتداد داشت، و در اطراف خط سبز و در عمق مناطق كرانه باخترى رود اردن، ساخته مى‌شود و ارتفاع آن در برخى از نقاط به هشت متر مى‌رسد.

ويژگى‌ها
به گزارش شبكه تلوزيونى نيل مصر،مقام مسئول احداث ديوار حائل در كرانه باخترى گفت: اين ديوار 82 كيلومتر طول دارد كه با احداث آن اسرائيلى‌ها مى‌توانند تردد فلسطينى‌ها را كه از كرانه باخترى عازم بيت‌المقدّس مى‌شوند، با استفاده از دستگاه‌هاى تصويربردارى حساس تحت كنترل دقيق قرار دهند.
اين ديوار داراى 11 درب ورودى مى‌باشد كه به وسيله آن مى‌توان از كرانه باخترى وارد بيت‌المقدّس شد. اين گذرگاه‌ها به دستگاه‌هاى پيشرفته كنترل، به ويژه بازرسى مجهّز خواهند شد كه مى‌تواند هر فردى را تنها در دو دقيقه مورد بازرسى كامل قرار دهد. بنابه گفته مسئول احداث اين ديوار، تاكنون قسمت‌هايى از آن در شمال بيت‌المقدّس و جنوب آن، به طول 23 كيلومتر بنا شده و قرار است حدود 800 نگهبان مرزى وظيفه حمايت از آن را بر عهده بگيرند.
هدف از ساخت ديوار برلين تقسيم يك ملت در حاكميت دو دولت بود، اما ديوار حائل رژيم صهيونيستى بيانگر وجود حاكميت يك دولت است و دولت دومى وجود ندارد. اين مسئله(وجود يك دولت)، خود دليلى روشن بر نژادپرستانه بودن ديوار امنيتى است؛ به علاوه، يك دولتى بودن، مى‌تواند به اقداماتى خودسرانه بى‌شمارى منجر گردد، از آن جمله بايد به اخراج فلسطينيان از سرزمين‌شان اشاره كرد، البته نمونه اين اقدام در سال‌هاى 1948 و 1949 نيز از اين رژيم سر زده است و به عبارتى بهتر رژيم نژادپرست صهيونيستى توانست،گوى سبقت را از نظام آپارتايد بربايد. براى نشان دادن نمونه ديگرى از اين انزوا، مى‌توان از شهرك »معالى آدوميم« ياد كرد. اين شهرك كه بزرگترين شهرك صهيونيستى واقع در قدس است، با ساخت ديوار حائل از ديگر مناطق جدا مى‌شود و تحت حاكميت صهيونيست‌ها قرار مى‌گيرد.
اصطلاح ديوار نژادپرستانه برگرفته از قلب تاريخ است، ولى كاربرد آن در اين مورد اشتباه است، زيرا حتى وقتى نژادپرستى در اوج خود بود، ديوارى ميان سياه‌پوستان و سفيدپوستان ساخته نشد.در اين جا، تنها واژه مناسب و دقيق با كاربرد صحيح، واژه ديوار الحاقى است، زيرا اين ديوار با هدف الحاق زمين‌هاى فلسطينيان به مناطقى اشغالى 1948 ساخته مى‌شود و چيزى كه ما امروز در كرانه باخترى مشاهده مى‌كنيم، الحاق برخى اراضى اين منطقه به بهانه‌هاى امنيتى است. هنگامى كه امتداد اين ديوار به450 كيلومتر برسد، ما شاهد مرزى ميان فلسطين اشغالى 1948 و كرانه باخترى خواهيم بود. اين ديوار كه احتمالا امتداد آن به 650 كيلومتر نيز مى‌رسد، با ارتفاع هشت مترى خود، مناطقى جدا از هم را تشكيل خواهد داد.
اين مناطق شكل يك ايست بازرسى يا به عبارتى ديگر يك مانع به خود مى‌گيرند. اين ايست‌هاى بازرسى كه عرض آنها از 60 تا 100 متر است، مناطق ديگرى را در خود جاى مى‌دهند. صهيونيست‌ها براى كنترل رفت و آمدها از امكانات مختلفى چون سيم‌هاى خاردار، ديوارهاى الكترونيكى، گشتى‌هاى مختلف و برج‌هاى ديده‌بانى در مسافت‌هاى مشخص استفاده مى‌كنند.ساخت اين ديوار با كمربند سبز كه در سال 1967 مورد قبول صهيونيست‌ها و فلسطينى‌ها قرار گرفت، همخوانى ندارد، بلكه به گونه‌اى است كه رژيم صهيونيستى بتواند، به مساحت هر چه بيشتر زمين‌هاى فلسطينيان دست يابد؛ براى مثال در برخى از اماكن، تا مسافت 6 تا 7 كيلومتر وارد زمين‌هاى فلسطينى‌ها مى‌شود؛ ضمن اين كه، برنامه‌هاى ديگرى به اين منظور كه ديوار مساحت هر چه بيشترى از اراضى فلسطينيان را ببلعد، و تمامى شهرك‌هاى صهيونيستى را در برگيرد، نيز وجود دارد كه براى مثال، بايد از برنامه رژيم صهيونيستى مبنى بر تغيير مسير ديوار با هدف الحاق شهرك اريل به منطقه تحت حاكميت رژيم صهيونيستى ياد كرد.
در برخى اماكن، وجود بزرگراه‌ها خود نقش يك مانع را ايفا مى‌كنند و ارتباط روستاهاى فلسطينى را با كرانه باخترى قطع مى‌كنند و اين روستاها به مناطق جدا از هم تبديل مى‌شود و اين ديوار، فلسطينى‌ها ساكنان اصلى اين سرزمين - را از زمين‌هاى خود يا محل كار يا محل تحصيلشان در كمربند سبز جدا مى‌كند.
رژيم صهيونيستى به منظور جلوگيرى از حركت هر جنبده‌اى در اطراف اين ديوار، از انواع گوناگون تجهيزات، چون دوربين‌هاى مختلف، دستگاه‌هاى جاسوسى، ادوات الكترونيكى، احداث خاكريز، و گشت زنى‌هاى مستمر استفاده مى‌كند و به منظور رديابى افرادى كه در اطراف ديوار حركت مى‌كنند، محيط اطراف ديوار را شن فرش مى‌كند.
هزينه كلى طرح احداث ديوار حائل، بيش از 300 ميليون دلار است. در مرحله نخست احداث ديوار حائل كه در منطقه جنين و طولكرم در شمال كرانه باخترى به مرحله اجرا در خواهد آمد، ديوارى به طول 115 كيلومتر ساخته خواهد شد.فاز نخست اين ديوار از روستاى سالم واقع در شمال كرانه باخترى آغاز مى‌شود، و تا شهرك كفر قاسم امتداد خواهد يافت.
رژيم صهيونيستى از ژوئن سال 2002 به منظور افزايش ضريب امنيتى اين ديوار، اقدام به احداث يك ديوار پنجاه كيلومترى الكترونيكى كرده كه اجراى اين طرح، امنيت صهيونيست‌ها را در مناطق اطراف قدس اشغالى و از سه جهت تامين مى‌كند.طرح ديوار الكترونيكى از پيش در انديشه صهيونيست‌ها وجود داشت كه با افزايش شمار عمليات‌هاى شهادت طلبانه در مناطق قدس، به مرحله اجرا درآمده است.گزارش‌ها حاكى از آن است كه اين ديوار از سه طرف يعنى از سمت شمال، شرق و جنوب شهر قدس، يعنى تمامى مسيرهاى ارتباطى ميان اين شهر و كرانه باخترى را در برمى گيرد.رژيم اشغالگر قدس به منظور تسريع در روند ساخت اين ديوار و به پايان رساندن مرحله اول اين طرح در طى شش ماه، با شمارى از شركت‌هاى و پيمان كارها قراردادهايى را به امضا رساند، و قسمتى از ساخت اين ديوار را به اين افراد سپرد.
على رغم آن كه اليعازر اعلام كرده بود كه ديوار حائل به صورت كلى مرز ميان كرانه باخترى و مناطق اشغالى 1948 را در بر خواهد گرفت، ولى نقشه‌هايى كه اين رژيم منتشر كرده نشان مى‌دهد كه اين ديوار در برخى مناطق كرانه باخترى و نوار غزه، بيش از دو كيلومتر پيشروى دارد. 5 شهرك صهيونيست‌نشين در بين دو شهر قلقليه و طولكرم، در فاصله دو كيلومترى از اين خط مرزى قرار دارند و قرار است كه به بهانه تامين امنيت، اين ديوار، از منطقه شرق اين 5 شهرك بگذرد. ضمنا دو روستا به نام‌هاى برتا و برقه كه از روستاهاى منطقه كرانه باخترى محسوب مى‌شوند با كشيده شدن اين ديوار به فلسطين اشغالى 1948 ضميمه خواهد شد.

بازتاب‌ها
هدف اصلى شارون از اين برنامه، پاسخ مستقيم به دعوت سوريه براى گفت‌وگو بوده، شارون مى‌خواست كه شروط مذاكرات را تعيين و با تغيير بافت جغرافيايى، شروط گفتگو را سخت‌تر كند. از ديگر اهدافى كه صهيونيست‌ها از اجراى طرح ديوار حائل دنبال مى‌كنند، به وجود آوردن شرايطى است كه تشكيل حكومت مستقل فلسطينى به امرى غير ممكن تبديل شود،چرا كه اين ديوار 85 درصد از زمين‌هاى كرانه باخترى و بيش از 20 درصد از زمين‌هاى نوار غزه را مى‌بلعد، و به آواره شدن100 تا 200 هزار فلسطينى مى‌انجامد.از سوى ديگر ساخت ديوار حائل، نقض آشكار پيمان لاهه و كنفرانسيون چهارم ژنو است. ضمن اين كه قوانين بين‌المللى اين طرح را مخالف قانون و حقوق بشر مى‌دانند.
يك نماينده رژيم صهيونيستى اعلام كرد كه وجود اين ديوار به دلايل امنيتى از جمله جلوگيرى از نفوذ "خرابكاران"(رزمندگان مقاومت فلسطين) ضرورى است. وى گفت كه علت اصلى ساخت اين ديوار ممانعت از رسيدن اين خرابكاران به مجتمع‌هاى مسكونى "اسرائيلى" و كاهش اصطكاك بين دو ملت است. مهم‌تر از همه، نماينده رژيم صهيونيستى اعلام كرد كه دادگاه مذكور بايد شكايتها را رد كند، زيرا آنها جنبه سياسى دارند. او تصريح كرد كه جنبه سياسى اين شكايتها بر جنبه قضايى آن چيره است.
بر اساس تصميمى كه اخيرا از جانب گروهى از كشورهاى عربى عضو سازمان ملل اتخاذ شده است، اين كشورها از دستگاه قضايى بين‌المللى خواستند كه درباره اين ديوار و مشروعيت آن حكم كند و از دولت‌ها و ملت‌هاى عربى خواستند كه در اين تصميم، آنها را يارى دهند، و موضع خود را در قبال ساخت اين ديوار و حقوق ملت فلسطين، شفاف سازند، چرا كه پس از صدور راى دادگاه بين‌المللى در رابطه با اين ديوار - على رغم تمامى مخالفت‌هاى دولت آمريكا و رژيم صهيونيستى - مى‌توان تمامى فعاليت‌ها را معطوف متوقف ساختن روند ساخت اين ديوار و مجازات مجريان آن كرد. تاكنون بيش از 750 ميليون شيكل براى ساخت اين ديوار هزينه شده است كه به اين ميزان بايد مبلغ 160 ميليون شيكلى را كه وزارت اقتصاد صهيونيستها به اين كار اختصاص داده است، اضافه كرد.
پيروزى در دادگاه بين‌المللى لاهه پايان تمامى مشكلات فلسطينيان نيست، چرا كه آمريكا از تاييد هر گونه حكم بر ضد اسرائيل سر باز خواهد زد ولى همه مى‌دانند كه سكوت در برابر جنايت‌هاى رژيم صهيونيستى، از اين رژيم دولتى متمرد و ياغى ساخته است، و موجب مى‌شود كه رژيم اشغالگر قدس بدون هيچ گونه ترديدى به طرح‌هاى غير قانونى و غير انسانى خود ادامه دهد.
بى گمان پيروزى شارون در ساخت ديوار حائل، فلسطينيان را در برابر امر انجام شده قرار مى‌دهد و با اين اقدام، فلسطينيان خود را در برابر دو گزينه مى‌بينند: يكى آن كه در حاكميت يك دولت پاره پاره كه از هيچ قدرتى برخوردار نيست، در آيند، و گزينه دوم اينكه، حاكميت يك دولت به نام "اسرائيل" را كه تبعيض نژادى و دينى در آن وجود دارد! بپذيرند.
ديدارهاى محمود عباس و آريل شارون در كاخ سفيد نشان داد كه ديوار يا حصارى كه رژيم صهيونيستى براى جداسازى مناطق فلسطينى از مناطق صهيونيستى احداث كرده است، بزرگترين مانع در راه صلح در خاور ميانه خواهد بود.
در بحث‌هاى سياسى بيشتر به جاى استفاده از واژه‌ها و عبارت‌هاى دقيق از واژه‌ها و عبارت‌هاى ظريف و زيبا و لطيف استفاده مى‌شود. به عنوان نمونه رژيم صهيونيستى كلمه حصار(كمربند) امنيتى را به جاى ديوار به كار مى‌برد و حال آن كه فلسطينيان خود از واژه ديوار حائل و ديوار نژادپرستانه براى اين ديوار استفاده مى‌كنند.كشورگشايى و يا اشغال سرزمين با استفاده از قدرت نظامى بر اساس منشور سازمان ملل متحد، عملى خلاف قانون تلقى مى‌شود؛ ضمن اين كه چنين عملى بر اساس قطعنامه 242 سازمان ملل متحد و پيمان اسلو،خلاف قانون است.
در قطعنامه 242 سازمان ملل متحد و پيمان اسلو بر عدم تغيير وضعيت در كرانه باخترى و غزه تا دست‌يابى به يك توافق صلح پايدار، تاكيد شده است. در كنوانسيون چهارم ژنو نيز بر ممنوعيت الحاق اراضى فلسطينى به اراضى اشغالى تصريح شده است.پس وقت آن رسيده است كه اين اقدام غير قانونى - الحاق اراضى - را محكوم كرد، البته، با توجه به دو قطعنامه شماره 478 و 497 شوراى امنيت، هدف از اين اعمال صهيونيست‌ها، الحاق و اشغال قدس شرقى و بلندى‌هاى جولان مى‌باشد، از اين رو، اين عمل غير قانونى و باطل است، و هيچ دولتى نبايد آن را تاييد كند.
تصميم شارون در زمينه تخليه برخى شهركها در نوار غزه و كرانه باخترى، دو حزب شريك كابينه‌اش را به عدم رأى اعتماد به وى سوق داده است. با اين وجود، كنيست رژيم صهيونيستى با 47 رأى موافق و 45 رأى مخالف، چهار لايحه براى عدم رأى اعتماد را رد كرد و اين در حاليست كه اتحاد ملى تهديد كرده است كه در صورت اجراى طرح جداسازى يك جانبه شارون، از ائتلاف خارج مى‌شود.
مخالفان احداث ديوار امنيتى، اميدوار بودند كه كابينه شارون پس از آنكه احزاب اتحاد ملى و مفدال اعلام كردند كه در رأى‌گيرى شركت نمى‌كنند، كابينه شارون سقوط كند. خاخامهاى مفدال پيش‌تر اعلام كرده بودند كه نمايندگان عضو اين حزب نبايد در رأى‌گيرى شركت كنند، اما ترس از اقدام شارون در ايجاد بحرانى در كابينه و بركنارى آوى ايتام رئيس مفدال از وزارت، آمى و زفولون اورليف وزير رفاه كابينه شارون(عضو حزب مفدال) را بر آن داشت كه از كابينه حمايت كند.حزب اتحاد ملى نيز به شارون هشدار داد كه اگر شارون علنى و با تمام جزئيات طرح تخليه شهركهاى صهيونيست‌نشين را فاش نسازد، اين حزب مختار است كه تا جلسات آينده كابينه، هر موضعى را اتخاذ كند. حزب مذكور اعلام كرد كه شش تن از اعضاى پارلمان وابسته به آن، بر ضد كابينه رأى خواهند داد.
در تهديدات حزب اتحاد ملى آمده است كه اگر كابينه تصميم نهايى خود را در زمينه طرح جدايى اتخاذ نكند، ما به تصميمات كابينه و قوانين اين ائتلاف پابيند نخواهيم ماند. آريه داو از رؤساى اتحاديه ملى در گفتگو با راديو ارتش رژيم صهيونيستى گفت كه بعد از تظاهرات بزرگ در تل آويو و رأى‌گيرى هفته گذشته كه كابينه شارون با اختلاف چند رأى به پيروزى رسيد، نخست‌وزير به اين نتيجه مى‌رسد كه نمى‌تواند با ناديده گرفتن كابينه و پارلمان كارى انجام دهد.
در اقدامى بى نهايت خطرناك براى شارون تعدادى از اعضاى پارلمان وابسته به حزب ليكود از جمله ايوب قرا، يحئيل حزان و داود ليوى اعلام كردند كه در رأى‌گيرى سر باز زد. پيش از آن، نمايندگان پارلمان عضو حزب ليكود مخالف با طرح شارون نشستى را برگزار كردند. آنها تصميم گرفتند كه وزراى كابينه را قانع كنند كه اين طرح را رد كنند و در انحلال كابينه شركت نكنند.بارها شاهد تهديدات زيادى از سوى احزاب مخالف بوديم، اما شارون هم برگه انحلال كابينه را در دست دارد، تعدادى از رهبران شينوى درخواست كردند كه وزيرانى كه در رأى‌گيرى شركت نكنند، از كار بركنار شوند و نزديكان شارون تهديد كردند كه اگر اعضاى ليكود در پارلمان تهديدات خود را عملى كنند با مجازات سنگينى رو به رو خواهند شد.
تهديدات راستگرايان تندرو از جمله مفدال، اتحاد ملى و اعضاى ليكود، اكنون به مرحله عمل رسيده است. شارون در طى ماه‌هاى گذشته دو بار نجات يافت. بار اول با اختلاف يك رأى و بار دوم با اختلاف دو رأى. اين بدان معناست كه كابينه شارون در آستانه سقوط است و اين سقوط به سبب تهديد مخالفان نيست، بلكه به سبب اختلافات داخلى است.و البته اتحاد ملى در گذشته نيز تصميم گرفته بود كه بنا بر دلايل ايدئولوژيك از كابينه راست گرايان خارج شود.
ملكيئيل بلاص نماينده رژيم صهيونيستى، در جريان رايزنى در زمينه شكايتهايى كه بر ضد ديوار حايل ارائه شده بود، گفت كه اگر روشن شود كه اين ديوار بر زندگى فلسطينيان در اين مكان لطمه مى‌زند، اين امكان وجود دارد كه احداث بخشهايى از اين ديوار در مكانهاى مشخصى متوقف شود. اين اظهارات پس از دو ساعت بحث و بررسى در جلسه‌اى كه به رياست قاضى آهرون باراك رئيس ديوان عالى صهيونيستها صورت گرفت، منتشر شد. روزنامه صهيونيستى‌ها آرتص نوشت كه دولت آمريكا با تخليه شهركهاى صهيونيست‌نشين در نوار غزه مخالفتى ندارد، اما با تحكيم وجود اين شهركها در كرانه باخترى، مخالف است. آمريكا انتقال شهرك‌نشينان از نوار غزه به كرانه باخترى را نيز نمى‌پذيرد. بر اساس نوشته اين روزنامه، مسئولان آمريكايى به مقامات رژيم صهيونيستى اعلام كرده‌اند كه طرح جدايى يك جانبه بايد بر اساس نقشه راه صورت گيرد. اگر اين اطلاعات درست باشد، بازاريابى طرح شارون به عنوان بخشى از طرح تحكيم شهركهاى صهيونيست‌نشين با رضايت آمريكا همراه نيست. با اين وجود، مقامات رژيم صهيونيستى به بحث و بررسيهاى خود در زمينه كسب موافقت آمريكا با طرح جدايى يك جانبه ادامه مى‌دهند.
از سوى ديگر روزنامه صهيونيستى معاريو نوشت كه ايالات متحده آمريكا شديداً با الحاق هر منطقه(به مناطق تحت سيطره خود) در چارچوب طرح جدايى يك جانبه مخالف است. اين روزنامه تصريح كرد كه شارون مى‌كوشد كه موافقت راست‌گرايان را با طرح خود جلب كند تا مقدمات ضميمه شدن شهركهاى صهيونيست‌نشين به سرزمينهاى اشغالى 1948 را با موافقت آمريكا فراهم سازد.

گام‌ها
بر اساس نقشه موجود، ساخت ديوار حائل 3 مرحله صورت مى‌پذيرد كه رژيم صهيونيستى براى هر مرحله برنامه‌ريزى خاص نموده است.
مرحله اول:ساخت اين مرحله از ديوار كه 360 كيلومتر طول دارد از روستاى سالم واقع در دورترين نقطه كرانه غربى شروع و تا كفر قاسم امتداد مى‌يابد.ارتفاع اين ديوار 7 الى 8 متر مى‌باشد و اسرائيل تاكنون 150 كيلومتر از آن را با هزينه‌اى بالغ بر يك ميليار دلار به پايان برده است.
سرهنگ احتياط عاموس يارون از مديران كل در وزارت دفاع اسرائيل طى مصاحبه مطبوعاتى اظهار داشت. اين جهان نيست كه در مورد ساختن يا عدم ساختن اين ديوار تصميم مى‌گيرد. لكن»اين ديوار ساخته خواهد شد.«
مرحله دوم:بناى اين مرحله كه 45 كيلومتر طول دارد از قريه سالم تا شهرك تياسر در غور اردن(مرز با اردن)، امتداد دارد و اسرائيل تا كنون 30 كيلومتر از آن را ساخته است و تا چند سال آينده بناى آن خاتمه مى‌يابد.
مرحله سوم:طراحى اين مرحله توسط وزارت دفاع به اتمام رسيده است و از شهرك صهيونيستى»الكنا« تا منطقه بحرالميت امتداد مى‌يابد. ديوار حائل در اين منطقه در عمق سرزمينهاى كرانه غربى رود اردن ساخته مى‌شود و بيشتر شهركهاى صهيونيستى در غرب اين ديوار واقع خواهند شد.
بر اساس اظهارات نخست‌وزير رژيم صهيونيستى و شائول موفاز وزير دفاع، اين مرحله اردن را از مناطق مسكونى فلسطينيها در روستاى ظهرالجبل جدا مى‌سازد. اين مسئله اين اعتقاد را تقويت مى‌كند كه ديوار حائل به طرف جنوب امتداد بيشترى مى‌يابد به گونه‌اى كه اردن از ساير مناطق كرانه غربى جدا مى‌گردد.
اسرائيل اين ديوار حائل را در داخل كرانه غربى رود اردن به عرض 80 الى 100 متر بنا مى‌كند و نه در امتداد خط سبز كه منطقه 1967 را از اسرائيل جدا مى‌سازد. اين ديوار از چند مرحله كوچك‌تر شروع مى‌شود كه عبارت است از:
1- سيم خاردارهاى مارپيچى شكل، كه اولين مانع در جلو ديوار حائل به حساب مى‌آيد.
2- خندق به عرض 4 متر و عمق 5 متر كه پر از سيم خاردار ساخته مى‌شود.
3- جاده آسفالت به عرض 12 متر براى كنترل و مراقبت از ديوار.
4- جاده خاكى كه از خاك نرم به عرض 4 متر براى كشف آثار ردپا ساخته مى‌شود.
5- پس از اين 4 مانع، ديوار سيمانى به ارتفاع 3 متر كه به سيم خاردار و دستگاه‌هاى هشداردهنده الكترونيكى و دوربين و نورهاى كشف كننده مجهز است، قرار دارند.
6- همانند اين موانع در آن طرف ديوار نيز ساخته مى‌شود.
7- همچنين اسرائيلى‌ها به منظور مراقبت از دور، مسلسلهايى را كه به دوربين مجهز بوده و از طريق كنترل از دور هدايت مى‌شود در درون ديوار تعبيه مى‌كنند.

حلقه‌ها
بر اساس نقشه راه، براى حل منازعه اسرائيل و فلسطينى‌ها بايد سه مرحله اجرا شود:
مرحله اول(2002 تا 2003) زمينه‌سازى صلح و ايجاد شرايط مطلوب(مرحله تأمينى):الزامات فلسطينى‌ها و حكومت خودگردان در مرحله تأمين عبارت است از:
1- توقف انتفاضه توسط حكومت خودگردان و پايان دادن به آشوب عليه اشغالگرى؛
2- انتخاب نخست‌وزير بدون حضور ياسر عرفات و كاهش قدرت او؛
3- از سرگيرى هماهنگى امنيتى بين فلسطين و اسرائيل؛
4- تشكيل كميته بررسى قانون اساسى و كميته انتخابات و تصويب قانون اساسى و تعديل قانون شهردارى‌ها و اعطاى صلاحيت به شوراهاى محلى.
الزامات اسرائيل نيز در اين مرحله شامل موارد زير است:
1- رعايت حقوق بشر در مورد فلسطينى‌ها؛
2- خوددارى از آسيب رساندن به شهروندان و دارايى آن‌ها؛
3- عقب نشينى از مناطق اشغالى 28 سپتامبر سال 2000 ميلادى،(اين عقب‌نشينى به ميزان پيشرفت همكارى‌هاى امنيتى دو طرف در جلوگيرى از خشونت و حملات نظامى به ويژه توقف انتفاضه بستگى دارد)؛
4- برچيدن شهرك‌هاى غير قانونى بر اساس طرح ميچل؛
5- رفع ممنوعيت تردد و تسهيل در رفت و آمد شهروندان.
مرحله دوم از(2003 تا 2004)شامل اعطاى امتيازهاى سياسى - امنيتى متقابل(مرحله تأسيسى): اين امتيازها عبارت است از:
1- مذاكرات دو طرف حول محورهاى اساسى؛
2- تشكيل كنفرانس بين‌المللى براى آغاز مذاكرات در مورد احتمال تأسيس دولت فلسطينى با مرزهاى موقت؛
3- تائيد اقدامات دو طرف توسط كميته بين‌المللى ناظر بر روند اجراى طرح براى پيگيرى مرحله بعدى؛
4- برگزارى كنفرانس جهانى با هدف جمع‌آورى كمك مالى براى تقويت اقتصاد فلسطين؛
5- تغيير وضعيت روابط كشورهاى عربى با اسرائيل به شرايط قبل از شروع انتفاضه دوم همچون بازگشايى دفاتر تجارى و گسترش روابط اقتصادى و تجارى؛
6- شروع مذاكرات در خصوص مسائل اساسى همانند: آب، محيط زيست، توسعه اقتصادى، پناهندگان و نظاير آن.
3) مرحله سوم(2004 تا 2005) مذاكرات نهايى تا حصول نتيجه مرحله تثبيتى كه عبارت است از:
1- برگزارى كنفرانس بين‌المللى براى نظارت بر گفت و گوى ميان دو طرف؛
2- توافق بر سر ايجاد دولت مستقل فلسطينى با مرزهاى موقت كه در نهايت به قطعنامه دائمى 2005 منجر مى‌شود؛
3- موضوعات اساسى همچون مرزها، بيت‌المقدس، آوارگان، شهرك‌ها و نظاير آن و همچنين حمايت از روند پيشرفت حل اختلاف تا مرحله نهايى كه ميان كشورها مطرح مى‌شود؛
4- حل مسائل موجود با لبنان و سوريه در راستاى عادى سازى روابط؛
5- به رسميت شناختن اسرائيل توسط كشورهاى منطقه و برقرارى روابط عادى سياسى.
مقايسه بين آن‌چه در نقشه راه آمده با مفاد طرح ديوار امنيتى،نشان مى‌دهد كه ايجاد ديوار حائل زمانى مطرح شد كه نقشه راه شكست خورد، و اسرائيل از آن طريق،نمى‌توانست به مرحله تثبيت يا كسب امنيت كامل دست يابد.به علاوه،اجراى طرح نفشه راه ،به همراهى آمريكا،روسيه و اتحاديه اروپايى نياز داشت كه تعدد آراى آنان ،امكان وصول به نتيجه دلخواه اسرائيل در صحنه عمل را با موانع مواجه مى‌ساخت،در حالى‌كه اسرائيل در ديوار حائل،چون نقشه راه،خود را نيازمند به جلب آراى ديگران نمى‌بيند،البته هدف در نقشه راه و احداث ديوار امنيتى،يكسان است،و آن تثبيت و تأمين امنيت و موجوديت دائمى اسرائيل است.

پيامدها
در همين راستا، وزير دادگسترى رژيم صهيونيستى از اين كه اين رژيم به دولتى منزوى تبديل شود، اظهار نگرانى كرد و گفت: هراس من از اين بابت است كه با ساخت اين ديوار، همان بلايى كه بر سر نظام نژادپرستانه آپارتايد در آفريقاى جنوبى آمد، گريبان‌گير اسرائيل نيز، بشود و اين دولت هم، به مانند آپارتايد به نظامى منزوى تبديل گردد.
ديوار حائل در حقيقت تعبيرى است روشن از ايجاد يك سرى مناطق جدا از هم كه ملت فلسطين را در ميان پنج كانون مجزا از هم تقسيم مى‌كند و اين كانون‌ها از داشتن مرزهاى بين‌المللى محروم خواهند بود، و اين محروميت، برقرارى و تشكيل دولت فلسطينى را به امرى غير ممكن شبيه مى‌سازد. اين طرح ، قدرت ايجاد يك اقتصاد توانا را از فلسطينى‌ها مى‌گيرد، زيرا، اين كانون‌ها، به مثابه زندان‌هايى است كه ملت فلسطين در آن گرفتار مى‌آيند و قدرت خروج از آن را ندارند، به همين سبب، يك نويسنده "اسرائيلى" اين ديوار را مانند همسايه‌اى دانسته است كه اگر همسايه‌اش از روى زمينش بگذرد، و او را از آن محروم كند، آتش اختلاف را شعله ور مى‌كند، زيرا با ايجاد آن، هزاران فلسطينى خود را در زندانهايى محبوس مى‌بينند و هزاران كشاورز از زمينهاى خود محروم مى‌شوند و همين امر، موجب مى‌شود كه زمينه‌هاى تنفر، كينه و "زيرساختهاى تروريسم" (مقاومت) تقويت مى‌شود.
اگر رژيم صهيونيستى در پى امنيت است و مى‌خواهد ديوار امنيتى بسازد مساله بسيار ساده است: اين رژيم مى‌تواند به جاى آن كه اين ديوار را در زمين‌هاى فلسطينيان بسازد آن را به منطقه خط سبز منتقل كند. در غير اين صورت، كسى نمى‌تواند ادعاهاى اين رژيم مبنى بر سياسى نبودن اين ديوار را بپذيرد. با انحراف مسيرهاى اين ديوار به سمت زمين‌هاى فلسطينيان، تنها معنايى كه مى‌توان براى اين ديوار قائل شد، از بين بردن آخرين فرصت‌هاى سازش سياسى است. اين ديوار به جدا شدن دو ملت از هم نمى‌انجامد، بلكه كشمكش ميان آنها را افزايش مى‌دهد. اين كشمكشها نيز ميان اشغالگر و ملت تحت اشغال و از طريق مانع تراشى بر سر راه تشكيل حقيقى يك دولت فلسطينى بروز خواهد كرد.
جدعون ليوى از نويسندگان "اسرائيلى" در اظهار نظر خود در رابطه با اين ديوار يادآور شد كه شارون با اين اقدام خود، مانعى جدى در اجراى نقشه راه‌به وجود مى‌آورد، همان طرحى كه آمريكا از آن به عنوان يك برنامه بين‌المللى ياد مى‌كند.شارون با تصميم اخير خود در رابطه با منطقه جولان اشغالى، باعث از كارافتادن تمامى راهكارهاى صلح مطرح شده در كنفرانس بيروت و كنفرانس مادريد شد.مسئولان تل‌آويو به موازات اقدامات اشغالگرانه خود، تمامى تلاش‌هايى را كه به هدف صلح و به منظور ايجاد جوى مناسب براى برگزارى مذاكرات صورت مى‌گيرد، بى اثر مى‌سازند. البته نمونه اين گونه سياست‌هاى رژيم صهيونيستى را مى‌توان در تمامى اقدامات منطقه‌اى و جهانى آن، مشاهده كرد كه آخرين آن بى‌توجهى به طرح نقشه راه بود.
در اين جا پرسشى با اين مضمون آشكار مى‌شود كه آيا با تلاش‌هايى كه اشغالگران در راه خلق يك واقعيت جديد در فلسطين صرف مى‌كنند و در وقتى كه دولت عبرى، فلسطينيان را مجبور به چشم‌پوشى از حقوق قانونى‌شان مى‌كند و هر گونه پيوند خود را با مساله صلح مى‌گسلد و تمامى قوانين بين‌المللى را زير پا مى‌گذارد، باز هم مى‌توان به آينده منطقه خوش بين بود؟چگونه ممكن است در شرايطى كه طرح‌هاى شهرك سازى و تبديل شهرها و مناطق فلسطينى به كانون‌هاى مجزا، روند خود را دنبال مى‌كند، حتى ذره‌اى اميد براى تشكيل حكومت فلسطينى مستقل باقى بماند.
در اين مساله ترديدى نيست كه ادامه ساخت ديوار حائل به هيچ وجه، به نفع منطقه نخواهد بود، و فقدان صلح در منطقه از نبود يك رغبت بين‌المللى براى جلوگيرى از ساخت ديوار، نشات مى‌گيرد و با سياست‌هاى دوگانه(سياست‌هاى يك بام و دو هوا) نمى‌توان اهداف مطلوب را محقق ساخت.
بر اساس گزارش‌هاى انجمن حقوق بشر اسرائيل،210 هزار فلسطينى كه در 67 شهر و روستاى فلسطين زندگى مى‌كنند به صورت مستقيم از ساخت اين ديوار زيان مى‌بينند.يكى از ديگر مسائل نگران كننده آن است كه زندگى ميان ديوار و كمربند سبز به جهنم تبديل خواهد شد و ساكنان كرانه باخترى به قسمت شرق ديوار نقل مكان خواهند كرد كه باعث ظهور گروه جديدى از پناهندگان و آوارگان خواهد شد.در سطح گسترده، نيز انتظار مى‌رود رژيم صهيونيستى پس از به پايان رساندن ساخت ديوار حائل كه به صورت كامل فلسطين اشغالى 1948 را از كرانه باخترى جدا مى‌كند، در صدد آن برخواهد آمد كه ديوارى را نيز در قسمت شرقى كرانه باخترى احداث كند تا فلسطين از اردن نيز، جدا شود،يعنى فلسطينى‌هايى كه به شرق ديوار آمده بودند،بين دو ديوار گرفتار خواهند آمد. اين ميان، تنها شهرك‌هاى صهيونيست‌نشين كه به صورت غير قانونى در كرانه باخترى ساخته شده‌اند، سود خواهند برد و با ساخت ديوار در حدود نيمى از جمعيت شهرك‌نشين صهيونيست كه ميزان آن به400 هزار نفر مى‌رسد در آن سوى ديوار(تحت حاكميت رژيم صهيونيستى) قرار خواهد گرفت.
جمعيت حمايت از حقوق فرد، انجمن حقوق شهروند و خانواده‌هاى فلسطينى ساكن حومه شهر قدس، شكايتهايى را ارسال كرده‌اند، در اين شكوائيه‌ها، آمده است كه اين ديوار كه براى حفاظت از شهركهاى صهيونيست‌نشين ساخته مى‌شود، به دهها هزار فلسطينى خسارت مى‌زند. وكلاى جمعيت گفتند كه ديوار نژادپرستانه از دو جنبه اجتماعى و اقتصادى زندگى فلسطينيان را تحت الشعاع قرار مى‌دهد، و بين اين خانواده‌ها و ساير مردم فاصله مى‌اندازد و از رفتن مردم به سر كارهايشان جلوگيرى مى‌كند. اين ديوار همچنين به هشتصد هزار فلسطينى خسارت وارد مى‌كند.
على‌رغم اصرار رژيم صهيونيستى براى بناى حائل، بسيارى از نيروهاى نظامى، افسران و شخصيّت‌هاى صهيونيستى،اين ديوار را مانعى براى عمليات فلسطينى‌ها نمى‌دانند، بلكه آن را خطرى بزرگ براى امنيّت اسرائيل مى‌شمارند. در همين راستا،101 افسر احتياط اسرائيل، كه عضو مجلس صلح و امنيّت مى‌باشند، در نامه‌اى به وزارى اسرائيل نوشته‌اند، كه مسئوليّت كشتارهايى را كه ممكن است با بناى ديوار صورت پذيرد،به عهده آن‌هاست. آن‌ها اشاره نمودند كه وقت به سرعت مى‌گذرد،و ديوار به سرعت ساخته مى‌شود،و ما همگى تاوان خونينى پس خواهيم داد.رژيم صهيونيستى كه احداث ديوار حائل را ديوار امنيّتى براى اسرائيلى‌ها قلمداد مى‌كند،فعالان مقاومت فلسطين، با نفوذ در آن‌سوى ديوار و اجراى عمليات شهادت طلبانه، ناكارآمدى اين طرح را ثابت كرده‌اند و اميدوارند كه فلسطينى‌ها در به شكست كشيدن آن موفق شوند.