- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : آیینه پژوهش نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم جلد : 40 صفحه : 14 | ||||
|
اخبار
درگذشتگاندرگذشت حضرت آيت اللَّه آقا نجفى همدانىعالم ربانى و حكيم الهى، فقيه، محدّث و مفسّر قرآن آيت اللَّه آقاى حاج سيد محمد حسينى همدانى، معروف به آقا نجفى - قدس سره الشريف - يكى از اعاظم حكما و عرفاى معاصر به شمار مى‌رفت. فقيد سعيد، در ربيع الاول 1322، در بيت علم و تقوا و فضيلت به دنيا آمد. پدرش آيت اللَّه آقا سيد على عرب (متوفى: 1379 ق) از نوادگان محقق اعرجى علامه سيد محسن حسينى كاظمى (متوفى: 1227 ق) صاحب «المحصول فى الاصول» و «وسائل الشيعه الى احكام الشيعه»، و از شاگردان حضرات آيات عظام: آخوند خراسانى، ملا حسينقلى همدانى، ميرزا حسين خليلى و آقا سيد احمد كربلايى و از دوستان و همدرسان ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى و آقا شيخ محمد بهارى بوده است. معظم له در سال 1330 قمرى به همراه پدر بزرگوارش به همدان آمد و پيش از به پايان رسانيدن دوره دارالفنون، به تحصيل علوم دينى نزد پدرش پرداخت و سطوح را فرا گرفت. سپس در سال 1343 قمرى رهسپار حوزه علميه نجف شد و نزد آيت اللَّه سيد محمد هادى ميلانى و آيت اللَّه آقا عماد رشتى (فرزند ميرزا حبيب اللَّه رشتى) به ادامه تحصيل پرداخت. در سال 1345 قمرى در آخرين دوره درس اصول آيت اللَّه ميرزاى نائينى حاضر شد و مورد توجه بسيار ايشان قرار گرفت و به شرف مصاهرت وى نايل آمد. وى همزمان با حضور در درس ميرزاى نائينى، در درسهاى فقه، اصول، كلام و فلسفه آيت اللَّه سيد حسين بادكوبه‌اى حاضر شد و اين درسها را با آيات عظام: ميلانى، خويى، علامه طباطبايى، آقا شيخ عماد رشتى و سيد صدر الدين جزايرى و سيد محمد تقى نخجوانى مباحثه مى‌كرد. وى معارف و اخلاق را مدتى اندك در محضر آيت الحق و جمال السالكين ميرزا على آقاى قاضى و سپس آيت اللَّه آقا سيد عبدالغفار مازندرانى فرا گرفت. پس از اخذ اجازه اجتهاد از اساتيد خويش و ديگر علماى نجف مانند آيات عظام: نائينى، كمپانى، آقا ضياء عراقى، شيخ محمد كاظم شيرازى و حاج شيخ عبدالكريم حايرى، در سال 1367 قمرى به همدان بازگشت و به تدريس علوم دينى، اقامه جماعت، تأليف و تصنيف و ارشاد مردم پرداخت و پس از وفات پدر گرامى اش، مسجد كولانج را مركز وعظ و ارشاد خويش قرار داد. معظم له داراى مجلسى خوش و گفتارى شيرين و رويى باز و صورتى بشّاش بود. و زندگى اش ساده و رفتارش آميخته با تواضع بود. به مستحبات اهتمام فراوان داشت و از مكروهات دورى مى‌جست. از وقت خويش بهره كافى مى‌برد و به مطالعه و نگارش مى‌پرداخت. رفتار و كردارش آدمى را به سوى خدا سوق مى‌داد. از شهره شدن گريزان بود و سخت با برگزارى كنگره بزرگداشت خويش مخالفت مى‌كرد. به حضرت امام خمينى و انقلاب اسلامى ايران عشق مى‌ورزيد - و اين از مصاحبه هايش با مجلّه حوزه (ش 30 و 32) هويداست - و حفظ نظام اسلامى را از اهمّ واجبات شرعى مى‌دانست. او در رؤيايى صادق، از پيامبر (ص) دستور نگارش تفسير قرآن را دريافت كرد و در انجام آن نيز توفيق يافت. آثار چاپى او عبارتند از: 1- انوار درخشان در تفسير قرآن (18 جلد)؛ 2- درخشان پرتوى از اصول كافى (شرح كتاب التوحيد كافى، 6 جلد)؛ 3- معاد *93* جسمانى و روحانى؛ 4- مسيحا مژده مهدى موعود. كتابهاى غير چاپى او نيز عبارتند از: 5- تقريرات درس اصول ميرزاى نائينى (از مباحث الفاظ تا تعادل و تراجيح)؛ 6- تقريرات درس فقه محقق اصفهانى (بحث مكاسب)؛ 7- تقريرات درس اصول محقق اصفهانى؛ 8- رساله‌هايى در شرح احاديث اخلاقى و فلسفه و كلام. سرانجام آن فقيه بزرگ، در سحرگاه يكشنبه 15 جماد الاول 1417 قمرى (هشتم مهر 1375) در نود و پنج سالگى بدرود حيات گفت. با رحلت وى، در استان همدان سه روز عزاى عمومى و يك روز تعطيل اعلام شد و سراسر شهر سياهپوش گرديد و از سوى مقام معظم رهبرى و مراجع معظم تقليد، ارگانها و سازمانهاى مختلف پيامهاى تسليت صادر شد. پيكر پاكش پس از تشييع چند صد هزار نفرى، به مشهد انتقال يافت و در شهر مشهد تشييع مجدّد گرديد و آيت اللَّه حاج شيخ حسنعلى مرواريد بر آن نماز گزارد و در دارالزهد آستان مقدس حضرت امام رضا (ع) و در جوار مرقد شيخ بهايى، به خاك سپرده شد. ناصر الدين انصارى قمى درگذشت آيت اللَّه پسنديده حضرت آيت اللَّه پسنديده برادر بزرگ امام خمينى (ره) در هفدهم شوال 1313 هجرى قمرى در شهرستان خمين در خانواده‌اى از اهل جهاد و اجتهاد متولد شد و در آنجا ادبيات و منطق، كلام، فقه، اصول، و هيأت و نجوم را نزد علماى اصفهان از جمله مرحوم آيت اللَّه رحيم ارباب و آقا شيخ على يزدى و مرحوم تويسركانى تلمذ نمود و سالها در محضر آيت اللَّه سيد محمدصادق خاتون آبادى و آيت اللَّه حاج سيد على نجف آبادى دروس سطح و خارج فقه و اصول را طى كرد. آنگاه به خمين مراجعت كرد و همزمان با اقامه نماز جماعت، حوزه دروس فقه، اصول، كلام، منطق و نحو را در آن شهر داير كرد كه حضرت امام خمينى در زمره شاگردان آن بزرگوار بود. مراودات آيت اللَّه پسنديده با سران مخالف حكومت رضاخان و ايستادگى ايشان در مقابل خوانين و عمال حكومت، در منطقه‌اى كه پدر بزرگوارشان مرحوم آيت اللَّه شهيد حاج سيد مصطفى خمينى نيز در همين راستا به شهادت رسيده بود، موجب پرونده سازى و اعمال فشار عليه ايشان را گرديد. در زمان اشغال خاك ايران به وسيله نيروهاى متفقين، آيت اللَّه پسنديده به اتهام مخالفت و جلوگيرى از تأمين نان و خوراك نيروهاى متفقين كه مى‌بايست از مايحتاج مردم محروم منطقه و به بهاى فقر و گرفتارى مردم ايران تأمين شود، با حكم وزير كشور رضاخان، محكوم به تبعيد گرديد. پس از قيام خونين پانزدهم خرداد و دستگيرى امام خمينى، آيت اللَّه پسنديده به همراه مراجع و علماى ايران به تهران عزيمت كرد و در اعتراض دسته جمعى علما مشاركت فعال داشت و با پافشارى، موفق به ديدار با حضرت امام در بازداشتگاه و كسب خبر از حال امام گرديد و على رغم فشار دستگاه جور، در همين ملاقات بود كه با كمال شجاعت جزئيات اخبار قيام پانزده خرداد را به اطلاع امام رسانيد. آيت اللَّه پسنديده در ايام حبس و حصر امام، بارها به دادگاه فرمايشى نظامى احضار گرديد و تحت محاكمه قرار گرفت. آنچه نقش آيت اللَّه پسنديده را در جريان قيام پانزده خرداد برجسته مى‌كند آن است كه آن مرحوم على رغم خطرات و تضييقات فراوان رژيم در طول سالهاى تبعيد امام خمينى، مسؤوليت تأمين و پرداخت شهريه امام را كه در حقيقت تأمين بودجه مبارزه و مبارزين بود بر عهده گرفت. كمك مالى به خانواده زندانيان و تبعيد شدگان در آن شرايط اختناق‌آميز و پرداخت شهريه امام در حوزه‌هاى علميه سراسر كشور، نقشى مهم در زنده نگه داشتن نام امام و مشتعل ساختن قيام پانزده خرداد بود. تأثير فعاليتهاى آيت اللَّه پسنديده موجب شده بود كه رژيم وابسته شاه، به رغم تلاشهاى فراوانى كه پس از تبعيد امام در عادى سازى اوضاع داشت منزل امام در قم و محل استقرار آيت اللَّه پسنديده را تحت مراقبتهاى شديد قرار دهد و علناً به بازجويى از مراجعين و جلوگيرى از رفت و آمد مردم بپردازد؛ اما اين اقدامات با مقاومت آيت اللَّه پسنديده خنثى و بى اثر شد. سرانجام او را به خمين تبعيد كردند و در منزلش تحت محاصره قرار گرفت. آيت اللَّه پسنديده پس از چندى بى اعتنا به حكم تبعيد به قم مراجعت كرد و فعاليتهاى خود را ادامه داد كه مجدداً و اين باره به اتهام داير كردن مراسم سوگوارى در منزل امام كه پايگاه مستحكم مبارزين و مورد توجه مردم قم و زائرين حرم حضرت معصومه (س) بود و نام امام خمينى و قيام پانزده خرداد را احيا مى‌كرد، دستگير شد. آن مرحوم خود نقل مى‌كرد كه در زندان حتى اجازه اقامه نماز را به ايشان ندادند. پس از بازداشت، دوباره ايشان را به خمين تبعيد كردند. آيت اللَّه پسنديده بعد از چندى مجدداً با ناديده گرفتن حكم تبعيد روانه قم شدند كه اين بار نيز ساواك، معظم له را دستگير و به سه سال تبعيد در شهر كويرى انارك محكوم كرد. براى چندمين بار آيت اللَّه پسنديده حكم غير قانونى تبعيد را ناديده گرفت و با شهامت به قم، كانون قيام بازگشت. *94* آيت اللَّه پسنديده ديگر بار دستگير و به تبعيد گاهى ديگر به داران اصفهان انتقال داده شدند و اين بار با پيام امام خمينى مبنى بر اين كه تمام كسانى كه تبعيد شده‌اند به حكم تبعيد اعتنا نكنند و به قم و يا شهر خودشان مراجعت كنند، ايشان نيز بلافاصله روانه قم شدند. مرحوم پسنديده پس از پيروزى انقلاب اسلامى على رغم موقعيت ويژه‌اى كه از مراتب علم و تجربه و مبارزات مستمر خويش داشت همچون گذشته افتخار وكالت امام خمينى در امور شرعى مردم را بر هر عنوان و سمتى و هرگونه امتيازى ترجيح داد و در طول سالهاى پس از پيروزى با بزرگوارى و بى هيچ ادعا و توقعى و بدون كمترين تغييرى در مواضع و مشى و شيوه زندگى خويش، همان مسير و روش گذشته را تعقيب كرد. بزرگ منشى، تقوا و فضل توام با فروتنى فوق العاده و استقامت و صلابت در رأى و همراهى با نهضت و فداكارى در راه خدا از جمله خصوصيات برجسته آيت اللَّه پسنديده بود. حضرت امام (ره) در تمام ادوار زندگى خويش همواره با معلم و برادر بزرگ خود با تكريم و تجليل و نهايت احترام و تواضع برخورد مى‌نمود و بارها در نامه‌هايى كه از نجف اشرف براى معظم له مى‌نوشتند نسبت به آن بزرگوار كه سختيهاى فراوانى در مسير كسب استقلال و مبارزات اسلامى ملت ايران كشيده است اظهار خضوع مى‌نمودند و در اكثر نامه‌هايى كه حضرت امام خطاب به فرزند بزرگوارش مرحوم حجة الاسلام و المسلمين حاج سيد احمد خمينى از نجف اشرف نوشته‌اند سفارش به تكريم و تجليل از آيت اللَّه پسنديده اين سنگربان راستين كانون قيام در آن روزهاى غربت و مظلوميت فراوان به چشم مى‌خورد. شايان ذكر است كه خاطرات ايشان چاپ و منتشر شده است. سرانجام آن بزرگوار با پشت سر نهادن يكصد و سه سال زندگى پرثمر و آكنده از خدمات دينى در تاريخ سه شنبه 30 جمادى الثانى 1417 (22 آبان 1375) بدرود زندگى گفت و در فقدانش مقام معظم رهبرى و ديگر شخصيتها و نهادهاى كشور پيامهاى تسليت صادر كردند. پيكر آن فقيد سعيد در صبح پنجشنبه با تجليل پرشكوه علما و فضلاى حوزه علميه و مردم قم تشييع شد و پس از نماز حضرت آيت اللَّه بهجت، در مسجد بالاسر حرم حضرت فاطمه معصومه - عليهم السلام - به خاك سپرده شد. خداوند ايشان را با ائمه معصومين - عليهم السلام - و شهداى انقلاب و امام عزيز محشور فرمايد. (نقل با تلخيص و اضافات از پيام حجة الاسلام و المسلمين سيد حسن خمينى به مناسبت رحلت آيت اللَّه پسنديده) * درگذشت آيت اللَّه صادقى اصفهانى عالم عامل و فقيه كامل آيت اللَّه حاج سيد محمدعلى حسينى صادقى از علماى طراز اول حوزه علميه اصفهان بود. معظم له در يازدهم شوال المكرم 1346 در اصفهان ديده به جهان گشود. پس از فراگيرى دروس مقدماتى، در سنّ هجده سالگى به تحصيل علوم دينى روى آورد و ادبيات و سطوح عالى را نزد اساتيد بزرگ، مانند حضرات آيات: حاج آقا حسين خادمى، حاج سيد عبدالحسين طيب و حاج شيخ احمد فياض آموخت. در سال 1372 قمرى به سوى نجف اشرف مهاجرت كرد و به تكميل مبانى علمى خويش پرداخت. نخست در درس فقه آيت اللَّه شاهرودى و درس اصول آيت اللَّه شيخ حسين حلّى شركت جُست و پس از سالى چند، به حلقه درس مرحوم آيت اللَّه مير سيد على علامه فانى اصفهانى پيوست و پيوسته به دنبال استادش روان بود و مدّت بيست سال، تحقيقات فقه، اصول، كلام، رجال، و تفسير ايشان را ضبط كرد و به رشته تحرير درآورد. در شعبان 1390 به علّت كسالت به اصفهان مراجعت كرد و در مدرسه صدر به تدريس سطوح عالى (مكاسب و كفايه) و پس از ساليانى چند، به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت. برخى ديگر از فعاليتهاى ايشان، اقامه جماعت در مسجد شفيعى، تربيت شاگردان و ارشاد مؤمنان و تأليف و تصنيف و خدمات اجتماعى بود. درس وى يكى از مهمترين درسهاى حوزه اصفهان بود و كثرت شاگردان ايشان چشمگير مى‌نمود. از ويژگيهاى اخلاقى او، فروتنى، مهربانى و برخورد نيك بود. دستى گشاده و رويى خوش و زندگى ساده و بى آلايش داشت. همواره در انديشه كارگشايى از درماندگان و نيازمندان بود و در همين راستا، «آسايشگاه معلولين صادقيه» را بنيان نهاد. تقريرات ايشان (از درس آيت اللَّه فانى) كه بيشتر آنها به چاپ رسيده است، عبارتند از: 1- كتاب الطهارة (5 ج)؛ 2- كتاب الصلاة (7 ج) كه پنج جلد آن به چاپ رسيده است؛ 3- كتاب الاجارة (1 ج)؛ 4- آراء الاصول (6 ج) كه دو جلد آن به چاپ رسيده است؛ 5- المختار من الجبر و الاختيار؛ 6- كتاب الامر بالمعروف و النهى عن المنكر؛ 7- ترجمه رساله علم امام. ساير تأليفات ايشان كه به چاپ نرسيده است، عبارتند از: 8- كتاب الزكاة؛ 9- كتاب الخمس؛ 10- كتاب الصوم؛ 11- كتاب الحج؛ 12- كتاب الوصايا؛ 13 - كتاب المكاسب (تا بيع فضولى)؛ *95* 14- رسالة فى القرعة؛ 15- رساله در جوايز سلطان و احكام بانكها؛ 16- رساله در عدم تحريف قرآن؛ 17- رساله در گناهان كبيره و صغيره؛ 18- كتابى در امامت؛ 19- كتابى در معاد؛ 20- تفسير سوره جمعه و تأليفات ديگر او كه به چاپ رسيده است، عبارتند از: 1- توحيد ذاتى و صفاتى 2- پرتوى از انوار نهج البلاغه. سر انجام آن مرد بزرگ پس از تحمل چند سال بيمارى در چهارم شهريور 1375 (21 ربيع الثانى 1417 ق) در هفتاد سالگى چشم از جهان فرو بست و به مواليان طاهرينش پيوست و در روز جمعه با تشييعى باشكوه و شايسته و پس از نماز آيت اللَّه طاهرى (امام جمعه اصفهان) در تخت فولاد اين شهر به خاك سپرده شد. * درگذشت آيت اللَّه اردكانى فقيه جليل آيت اللَّه آقاى حاج شيخ مرتضى اردكانى يكى از علما و فقهاى معروف اصفهان بود. فقيد سعيد در هفدهم ربيع الاول 1326، در اردكان در بيت علم و تقوا و فضيلت زاده شد. پدرش مرحوم آيت اللَّه ميرزا محمد مجتهد فرزند آيت اللَّه اللَّه حاج عليرضا اردكانى بود. وى پس از پشت سر نهادن دوران كودكى و فراگيرى دروس ابتدايى، به تحصيل علوم دينى روى آورد و مقدمات را فرا گرفت. سپس در پانزده سالگى (1340 ق) رهسپار حوزه علمى اصفهان گرديد و پس از يادگيرى ادبيات و سطوح، به حوزه درس بزرگان علم و اجتهاد راه يافت، عالمانى همچون آيات عظام: شيخ ابوالمجد محمد رضا اصفهانى، حاج ميرزا محمد صادق مدرس خاتون آبادى، مير سيد على نجف آبادى و مير سيد محمد نجف آبادى. همزمان با تحكيم مبانى فقه و اصول خويش، در محضر آيت اللَّه آقا شيخ محمد حكيم خراسانى فلسفه و كلام را فرا گرفت. وى از غالب اساتيد و مشايخ خويش و از فقهاى نجف مانند آيات عظام: سيد ابوالحسن اصفهانى، آقا ضياء عراقى، شيخ ابوالمجد اصفهانى، شيخ محمد حسين فشاركى و آقا سيد محمد نجف آبادى، اجازه روايت و اجتهاد دريافت نمود. معظم له ساليان دراز در اصفهان در مدرسه ملا عبداللَّه به تدريس سطوح عالى و خارج فقه و اصول و اقامه جماعت در مسجد شيشه بازار پرداخت و آنى از خدمات دينى نياسود و دوران كهنسالى خويش را در تهران گذرانيد. از ايشان اين تأليفات به جاى مانده است: 1- غنية الطالب، تعليقة على المكاسب (5 ج)، كه سه جلد آن به چاپ رسيده است؛ 2 و 3- تقريرات درس فقه و اصول آيت اللَّه آقا سيد محمد نجف آبادى؛ 4- شرح خلاصه الفصول آيت اللَّه سيد صدرالدين صدر؛ 5- رسالة فى الكرّ؛ 6- رسالة فى الجماعة؛ 7- حاشيه عروة الوثقى؛ 8- داور داورى يا كسر كسروى؛ 9- قول فصل در ردّ «سى فصل» حاج كريم خان كرمانى - كه هر دو به چاپ رسيده است -. سرانجام، آن فقيد بزرگوار در نخستين روز مهرماه 1375 (هشتم جمادى الاولى 1417) در 91 سالگى بدرود حيات گفت و پس از تشييع در تهران و قم و نماز حضرت آيت اللَّه صافى گلپايگانى بر پيكر پاكش، به زادگاهش - اردكان - انتقال يافت و به خاك سپرده شد. * درگذشت مرحوم حجة الاسلام دكتر جمال الدين اديب بلند پايه و شاعر پرآوازه عرب، عالم خدمتگذار حجة الاسلام و المسلمين دكتر سيد مصطفى جمال الدين در يازدهم جمادى الاول 1346 در روستاى «مؤمنين» از توابع «سوق الشيوخ» در بيت علم و تقوا و فضيلت زاده شد. پدرش مرحوم آقا سيد ميرزا عنايت اللَّه از علماى سرشناس منطقه به شمار مى‌رفتند. آنان امامت جماعت، اقامه نماز جمعه و تأسيس حوزه علميه و تدريس و تربيت شاگردان و قضاى حوايج مؤمنان را در شهرهاى بصره، ناصريه و عماره بر عهده گرفته بودند. او در يازده سالگى (1357 ق) رهسپار حوزه علميه نجف شد و به آموختن مقدمات پرداخت و پس از تكميل آن به فراگيرى كتابهاى سطح نزد اساتيدى همچون: شيخ محمدعلى صندوق، شيخ عبدالكريم شمس الدين و شيخ محمد رضا عامرى، همت گماشت و رسائل و مكاسب و كفايه و شرح منظومه را نزد آيت اللَّه شيخ محمدامين زين الدين و فنون شعر و ادب را نيز در محضر ايشان و آيت اللَّه شيخ مسلمان خاقانى فرا گرفت. سپس در حوزه درس مرحوم آيت اللَّه خويى شركت جست و ساليان دراز در جلسات فقه و اصول ايشان شركت جست. فقيد سعيد ذوق ادبى قوى داشت و لذا از اوان تحصيل خويش به جلسات مهم ادبى نجف راه يافت و به سرودن شعر و ايراد قصايد خويش در آن محافل پرداخت و با هميارى و همفكرى *96* آقايان: سيد محمدحسين فضل اللَّه، سيد محمد بحر العلوم، شيخ ضياء الدين خاقانى، شيخ صالح ظالمى و شيخ جميل حيدر و ديگران، انجمنى ادبى بنيان نهاد و شاعران بسيار گرد او جمع شدند. آن فقيد در سال 1377 قمرى به تحصيل و تدريس فنون ادب در «كليّة الفقه» پرداخت و در سال 1381 از آن فارغ التحصيل شد و اندكى پس از آن به تحصيل الهيات در دانشگاه بغداد روى آورد و در سال 1391 درجه ليسانس در رشته شريعت اسلامى را از آنجا دريافت كرد و پس از زمانى چند (1398 ق) دكتراى لغت عربى را نيز اخذ كرد. معظم له بيش از بيست سال در دانشكده فقه (نجف)، دانشكده اصول الدين و دانشكده ادبيات (بغداد) تدريس كرد و كتابهايى چند به رشته تحرير درآورد، كه از آن جمله است: 1- الايقاع فى الشعر العربى، من البيت الى التفعيلة؛ 2- القياس حقيقته و حجيته؛ 3- البحث النحوى عند الاصوليين؛ 4- الشعر الحر تاريخه و تطوره؛ 5- عيناك... و اللحن القديم؛ 6- ديوان اشعار. بى شك، آن فقيد سعيد برترين شاعر معاصر عرب به شمار مى‌رود. علاوه بر اين، دانشمندى خدمتگزار و دلسوز بود. از موقعيت خويش براى برآوردن نيازهاى مادّى و معنوى مردم بهره مى‌برد. وى به سبب دوستى و نزديكى با دولتمردان سوريه، مورد اعتماد پناهندگان عراقى قرار گرفت و در سالهاى پس از جنگ تحميلى عراق عليه ايران، خانه‌اش محل رفت و آمد مردمان قرار گرفت و در رفع نيازهاى ايشان از هيچ كوششى فروگذار نكرد. وى پس از 71 سال زندگى آكنده از خدمات دينى و ادبى، سرانجام در اول آبان 1375 (8 جمادى الثانى 1417 ق) در اثر بيمارى در سوريه بدرود حيات گفت و پس از تشييعى شايسته و نماز آيت اللَّه شيخ محمدمهدى شمس الدين بر پيكرش، در قبرستان زينبيه به خاك سپرده شد. ناصر الدين انصارى قمى |
||||
| نام کتاب : آیینه پژوهش نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم جلد : 40 صفحه : 14 | ||||
|
www.eShia.ir