اين مقاله پژوهشى توصيفى ـ تحليلى و انتقادى در مورد كتاب «اصول الفقه المقارن فيما لانص فيه» اثر آيت اللّه جعفر سبحانى است. اين كتاب داراى موضوعى جذاب و اهدافى حساس و نتايجى مهم است و در برخى از مراكز آموزشى حوزههاى علميه به عنوان كتاب درسى انتخاب شده است.
در اين بررسى ابتدا مقدمهاى كوتاه در باره پژوهشهاى تطبيقى در اصول فقه آمده و سپس در دو بخش به بحث پرداخته مىشود.
در بخش اول معرفى اجمالى محتواى كتاب و روشى كه در نگارش آن به كار رفته و همچنين ويژگىهاى مهم آن بررسى شده است.
در بخش دوم، ضمن بررسى تحليلى مباحث كتاب، ملاحظاتى كلى و موردى در باره آن بيان شده است .
واژگان كليدى:اصول الفقه المقارن، مالا نص فيه، استدلال، كتاب، سنت