كه در نامه‌اى به فتحعلى شاه (13) ياد آور شده و در آن اشاره به وضعيت سياسى آن عصر داشته ودر ضمن بيان نموده:

...يك جا مى‌شنوم كه مى‌خواهند لقب «اولوالامر» به شاه بگذارند (14) كه مذهب اهل سنت است و خلاف مذهب شيعه است و اهل سنت به آن فخر كنند كه پادشاه شيعه تابع ما شد و يك جا مى‌خواهند كه شاه را به مذهب صوفيه مايل كنند كه مباحى مذهب شود و از دين در رود كه بدتر از سنى شدن است و چون اصل مذهب تصوف مقتبس از مذهب نصارى است فرنگى و نصرانى فخر كنند كه پادشاه شيعه تابع ما شد...و يك جا من خاك بر سر را به بلاى عظيم مبتلا كنند كه به مراسله و پيغام اين مراحل را به انجام بياورم.

حق تعالى مفسدين را اگر قابل هدايت هستند هدايت كند و الاّ به دفع ايشان مسلمين را از شر آنها محفوظ دارد.

پس از آنچه نوشته شد اميدوارم كه رفع ابتلا به عقايد فاسده صوفيه...بشود و شاه عالميان پناه از شر آن محفوظ باشد.

و اما حكايت «اولى الامر» بودن پس آن نيز باليقين باطل است و بعضى اجزاء كه به نظر حقير رسيد كه فتواى علماى عصر در آن درج بود هم صريح در اين مطلب نبود. و به هر حال، ما را رجوعى به آن كلمات نيست، زيرا كه نه نسبت به ايشان بر من ثابت است و نه اينكه مقصود ايشان چه