بدن زن باشد، جايز نيست؛ زيرا لمس نامحرم و نگاه او به بدن زن، حرام مى‌باشد[ و در آلت تناسلى حتى برمحارم مثل مادر و خواهر نيز حرام است.] رواياتى براثبات حرمت دلالت مى‌كند:

صحيحة أبي حمزة الثمالي عن أبي جعفر(ع) قال: سألته عن المرأة المسلمة يصيبها البلاء في جسدها إما كسر و إما جرح في مكان لايصلح النظر إليه يكون الرجل أرفق بعلاجه من النساء أيصلح له النظر إليها؟ قال: إذا اضطّرت إليه فليعالجها إن شاءت؛ (26)

از امام باقر(ع) در باره زن مسلمانى پرسيدم كه آسيبى به بدن او مى‌رسد يا شكستگى و يا زخمى، در عضوى از بدن او است ـ كه نگاه كردن بدان جايز نيست ـ؛ آيا مردى كه به معالجه آن، بيش از زنان مهارت دارد، مى‌تواند به او نگاه كند؟ امام فرمود: هرگاه زن نياز ضرورى به آن پزشك داشته باشد، مى‌تواند زن را درمان كند؛ در صورتى كه زن بيمار، اجازه دهد.

موثقة سماعة بن مهران قال: سألت أبا عبدالله عن مصافحة الرجل، المرأة. قال(ع): لايحّل للرجل أن يصافح المرأة إلا امرأة يحرم عليه أن يتزوّجها، أُخت أوبنت أوعمة أوخالة أو بنت أُخت أونحوها و أما المرأة التي يحّل له أن يتزوّجها فلايصافحها إلا من وراء الثوب و لايغمز كفّها؛ (27)

از امام صادق(ع) درباره دست دادن مرد با زن پرسيدم، امام فرمود: دست دادن مرد با زن جايز نمى‌باشد؛ مگر بازنى كه ازدواج وى با او حرام است، مثل خواهر يا دختر يا عمّه يا خاله يا دختر خواهر يا مانند آنها و اما با زنى كه ازدواج با او حلال است، نبايد مرد دست دهد؛ مگر با پارچه و بدون فشردن كف دست.

[اين دو روايت مى‌رساند لمس و نگاه به بدن زن، برمرد نامحرم حرام مى‌باشد.]