متعدد تشويق شوند.

مقتضاى اطلاق روايات اين است كه تشويق و تأكيداتى كه برفزونى فرزند وارد شده، شامل همه فرقه هاى مسلمانان مى‌شود؛ زيرا از روايات فهميده مى‌شود مقصود، تشويق به افزودن فرزند است، تا جمعيت امت اسلامى برساير ملل فزونى يابد. اگر بخواهيم اطلاقات را ـ كه شامل همه مسلمانان مى‌شود ـ حمل بر خصوص شيعه نماييم، خلاف ظاهر روايات است.

البته اين اطلاقات، شامل فرقه هايى چون ناصبى ها و ساير دشمنان آل محمّد(ص)، نمى‌شود و از آنها منصرف است؛ زيرا به فزونى جمعيّت آنان فخر و مباهاتى نيست.

در پايان اين فصل شايان ذكر است دولت اسلامى بايد با هوشيارى تمام، نظارت نمايد در منطقه اى كه به علت عوارض جانبى، كنترل جمعيت اعمال مى‌شود، طرفداران حقّ كم نشوند و مخالفين دين اسلام زياد نگردند. دراين صورت هرچند ازدياد جمعيّت، خالى از عوارض نيست، اما لازم و واجب مى‌شود، تا درآن منطقه جمعيّت مسلمانان زياد گشته، حق بر باطل، غلبه نمايد؛ چرا كه غلبه باطل از هر عوارض و مفسده اى، زيان بارتر است.

فصل سوم

جلوگيرى از تشكيل نطفه و تنظيم خانواده، تازمانى كه موجب ارتكاب حرام نباشد، اشكالى ندارد؛ زيرا روشن گرديد بچه دار شدن و ازدياد نسل واجب نيست و فرقى نمى‌كند با چه روش صورت گيرد؛ گاهى با عزل و انزال در بيرون رحم انجام مى‌شود و گاه با تخليه در كاندوم و گاه از طريق خوردن قرص و دارو كه موجب عدم انعقاد نطفه مى‌شود يا با قراردادن ابزارى در داخل رحم كه مانع‌از ملاقات اسپرم مرد با تخمك زن مى‌شود و يا اين كه با عمل جرّاحى و بستن لوله ها(لوله انتقال منى و يا تخمك زن) به صورت موقّت كه بتوان دوباره آن را به حالت عادى باز گرداند.

البته اگر كار گذاشتن ابزار در داخل رحم مستلزم لمس غير شوهر و يا نگاه كردن به