آنان‌ مي‌گفتند ما با اسلام موافق هستيم؛ يعني نماز مي‌خواندند و روزه مي‌گرفتند. در آغاز برخي از سران آنان اهل تهجد و نماز شب، و گروهي از آنان نيز حافظ نهج‌ البلاغه