خويش نمي‌پرورانيد. انجام اين‌ کار گونه‌اي شجاعت، فداکاري و توانايي علمي فوق‌العاده را مي‌طلبيد که افرادي با اين ويژگي‌ها از نوادر روزگار بودند.[1]

اينجا بود که علامه طباطبايي و آيت‌الله مطهري آستين بالا زدند تا جلوي اين تهاجم را بگيرند.

احساس خطر

پس از شهريور 1320 کتاب‌هاي زيادي در دفاع از ماترياليسم و مارکسيسم منتشر ‌شد و برخي ‌کوشيدند ديدگاه‌هاي اين تفکرات ديالکتيکي و انحرافي را براي خوانندگان تبيين کنند. شخصي به نام تقي اراني[2] در اين زمينه‌ها جزوات و کتاب‌هايي ‌نوشت. او قلم

    تقي اراني وقتي در سال 1309 به تهران بازگشت ضمن تدريس در دانشکده فني با گروهي روشنفکر چپ‌‌گرا که غالباً‌ در اروپا تحصيل کرده بودند، جلسات پنهاني تشکيل داد و سه سال بعد نشريه دنيا را تأسيس کرد که نخستين نشريه‌اي بود که در ايران به بحث درباره اصول مکتب مارکس مي‌پرداخت. اراني در اين مدت نيروهاي فکري و سياسي زيادي را به دور خود جمع کرد و به فعاليت‌هايش شدت بخشيد.

    اعتصاب دانشگاه تهران در سال 1316 شمسي سبب شد که دولت رضاخان اراني و همکارانش را بازداشت کند و انتشار نشريه دنيا متوقف شد و در آبان سال بعد او و بسياري از يارانش که بعداً‌ به گروه پنجاه و سه نفر موسوم شدند به اتهام تخلف از قانون در تبليغ مسلک اشتراکي و کمونيسم محاکمه شدند. اراني که رهبر آنان بود، به ده سال زندان محکوم شد و شانزده ماه بعد در سي و هشت سالگي به ظاهر و برحسب اعلام عوامل دولت رضاخان براثر بيماري تيفوس، ولي بر اثر تزريق آمپول هوا توسط پزشک احمدي کشته شد. اراني از نخستين مروجان تفکر مادي و مارکسيسم در ايران و رهبر حزب کمونيسم در قالب پنجاه و سه نفر مي‌باشد (اقتباس از: فرهنگ رجال و مشاهير تاريخ معاصر ايران، ج 1 و نيز عليرضا اميني، تحولات سياسي و اجتماعي ايران در دوره پهلوي).