اين استاد بزرگ علاوه بر تدريس علوم متعدد اسلامى و تأليف كتاب‌هاى درسى به شيوه سنتى همچون «بداية الحكمة» و «نهاية الحكمة»، اقدام مبتكرانه‌اى براى عرضه مفاهيم فلسفه اسلامى در قالب جديدى انجام داد كه پاسخگوى نيازهاى عصر حاضر باشد، محصول اين كوشش كتاب «اصول فلسفه و روش رئاليسم» است كه هنوز به عنوان بهترين كتاب براى ردّ شبهات مادى مورد استفاده اهل نظر مى‌باشد.

علامه اهتمام فراوانى بر حفظ سيره و سنت نبى اكرم(صلى الله عليه وآله) داشت و نگارش كتاب «سُنن النّبى» محصول اين تلاش است. علامه به فرمايش استاد اخلاقش مرحوم حاج ميرزا على آقا قاضى تصميم گرفت سيره و سنتِ پيامبر(صلى الله عليه وآله) را در مجموعه‌اى تدوين نمايد تا الگويى براى خود و ديگران باشد، بدين جهت از بررسى كتاب بحارالانوار يك دوره سنن رسول اكرم(صلى الله عليه وآله) را استخراج نمود كه آن را «سنن النبى» ناميد. وى در آغاز اين اثر به نقل از امام صادق(عليه السلام) آورده است: من دوست ندارم مسلمانى بميرد مگر اين‌كه آداب و سنن رسول خدا(صلى الله عليه وآله) را ولو براى يك بار هم كه شده انجام دهد، و خود به اين دستور عمل كرد و براى شاگردانش نقل نموده است: در بين روايات به اين حديث برخوردم كه خاتم پيامبران از يك نوع خوراكى كه از ملخ دريايى تهيه مى‌شود تناول مى‌كرده است. بعد مى‌افزايد جستجو نمودم تا يك مرتبه از غذايى كه پيامبر دوست داشته بخورم و سرانجام موفق شدم تا در اين جهت به آن آخرين فرستاده الهى تأسّى نموده باشم.[1]